Bol kepçeden İstanbul

Biliyorum, İMKB'nin dünya ile bağlantısını koparan inşaat kepçesi hakkında onlarca haber-yazı okudunuz. Kabak tadı verdi de diyebilirsiniz. Ama demeyin. Zira yaşanan traji-komik durum bir şehrin, bir ülkenin sadece maddi olarak gelişmesinin uygarlaşmak manasına gelmediğinin spontan örneğidir. Kepçenin kopardığı kablo, Türkiye'nin modern dünya ile bağının "pamuk ipliğine" bağlı olduğunun çarpıcı ispatıdır. "Ne var bunda, yol yapan kepçe birkaç fiber optik kabloyu yanlışlıkla koparmış" diyemezsiniz. Eğer Türkiye'nin en önemli şehrinin göbeğinde, yol çalışması yapan bir kepçe, Türkiye ekonomisinin nabzı olan, her gün milyar dolarlık varlığın el değiştirdiği, yüzbinlerce yerli ve yabancı yatırımcının var olduğu bir mekanizmayı "saatlerce" stop ettirebiliyorsa, "ne var bunda" denilmez, denilmemeli... Zihniyet Ekonomik dönüşüm, kafalar, zihinler, idrakler de dönüşmediği sürece aksak ritimle gitmeye mahkumdur. Bu şehirde müteahhit firma kanalizasyon kapağını açık bıraktığı için çocuklar ölebiliyor. Müteahhit firma kazdığı yoldaki kabloyu kopardığı için borsa gibi bir candamarı "hiç" olabiliyor. Müteahhit firma girilmez levhası koymadığı için otomobiller çukurlara düşebiliyor. Zabıta veya polis umursamadığı için, beş yüz yıllık tarihî caminin önüne nakliye kamyonları park edebiliyor, motosikletler yaya kaldırımlarında slalom yapabiliyor. Evet, zenginlik artıyor, maddi refah artıyor, binalar, alışveriş merkezleri artıyor. Otomobiller, kıyafetler yenileniyor. Kavşak, park, yol yapılıyor. Restoranlarda risotto yeniyor, cafelerde mocha içiliyor. Parayı bulunca varoluş eşiğini aştığını düşünüyor şehri tüketenler, varolmak için ruhen gelişmek ve medeni olmak gerektiğini düşünmeden. İşte böyle, dünyanın en büyük on ekonomisinden biri olma iddiasında ve AB üyeliği yolundaki bir ülkede, şehrin göbeğinde, o ülkenin yegane borsasının dünya ile bağını bir kepçe operatörü koparabiliyor; kimse görmesin diye üstünü de toprakla örtüyor. Sorunları, üzerine örterek çözdüğünü zanneden bürokratik oligarşi gibi...