Enflasyon kaynak dağıtım aracı olur mu?

Türkiye çeyrek yüzyıl yüksek enflasyonla yaşadı. Hatta -Merkez Bankası Başkanı Yılmaz'ın tabiriyle- ironik biçimde yüksek enflasyonda stabilite(istikrar) sağlamayı dahi başardı. Hiperenflasyonla karşılaşmadı. Esasen hükümetlerin de zımnen tercih ettikleri bir durumdu yüksek enflasyon... Bu sayede kaynak transferi oluyordu, bütçe açığı bir şekilde finanse ediliyordu vesaire... *** Lakin, kronik yüksek enflasyonun, hem kamu maliyesini, hem özel sektör şirketlerinin bilançolarını bozucu etkisi olduğunu da yaşayarak öğrendik. Yüksek enflasyonun illüzyonuyla kârlı görünen birçok şirketin gerçekte batmış olduklarını, enflasyon düşünce fark ettik. Kısa vadede kaynak ve refah dağılımını müsbet yönde etkilediğini düşündüğümüz enflasyonun zararlı etkileriyle yüzleştik. *** SETA Vakfı'ndan Enes Sunel'in yazdığı bir raporu(*) okuyunca yüksek enflasyonlu günler tekrar canlandı hafızamda... Şirketlerin gelir tablolarındaki faaliyet zararlarının "faaliyet dışı gelirler" ile nasıl da örtüldüğünü hatırladım. Faaliyet dışı gelirler ağırlıklı olarak faiz gelirlerinden oluşurdu o dönemde... Zira faiz -enflasyon sebebiyle- çok yüksekti ve şirketler işletme sermayelerini kendi faaliyetlerinde değil repoda, devlet tahvilinde değerlendirirlerdi. Bu sebepten de şirketlerin bilançoları büyür ama ülke ekonomisi büyümezdi. *** Enes Sunel'in refah dağılımında dezenflasyonist ortamın etkisi başlıklı çalışmasını, özellikle yüksek enflasyonun hayatımızın bir unsuru olduğu 90'lı yıllarda şirket yöneten, ticaret yapanların okumasını öneririm. Kısa vadede aldatıcı etkileri olan yüksek enflasyonun, -yanlış para ve maliye politikalarıyla da birleşince- refahı da, büyümeyi de nasıl bozduğunu hatırlamaya vesile olur. Merkez Bankası'nın enflasyonu düşürme çabasının önemi de bir kez daha anlaşılır. ..... (*):Distributional and Welfare Implications of the Recent Disinflation in Turkey-Enes Sunel-SETA