Galeyan toplumu

Yurdum insanının, siyasetçisiyle, vatandaşıyla, bürokratıyla, bazı hadiselere verdiği tepki bende hep "galeyan" hissi uyandırıyor. Mahalledeki yangına geç kalan itfaiyeyi önce yuhlayan, sonra alkışlayan, trafik kazasında yaralıyı kurtarmak için enkaza kazma kürek girişen, polisin yakaladığı kapkaççıyı polisin elindeyken linç etmeye çalışan hep bizim insanımız değil mi? Ne dersek diyelim, çok çabuk gaza gelebilen bir yapımız var. Son iki haftayı gözünüzün önüne getirin lütfen. Müessif bir bayrağa hakaret olayı yaşandı ve birçok insan galeyan halinde sokaklara döküldü. Ama mesela aynı insanları, bir demokratik hakkın savunulması veya kendi özgürlüklerininin genişletilmesi için sokağa dökmeniz mümkün değil. Acaba , bayraklı mitinglere bakıp halkın duyarlılığına sevinsek mi, aynı tepkileri demokratik hakları için göstermedikleri için üzülsek mi? Hak arama Öyle ya, benimsemeye çalıştığımız demokratik değerler sistemi, sivil itaatsizliği ve bireyin örgütlü hak arayışını çok önemsiyor. İktisadi ve sosyal haklar, demokratik talepler ve özgürlüklerin savunulması, çağdaş toplum anlayışının temelini oluşturuyor. Bireyin ve toplumun protesto etme ve tepki verme hürriyeti, hatta hakkı da çok önemli demokratik toplumlarda. Türkiye ise, duygusal tepkilerde çok dinamik bir görüntü sergilese de, demokratik hak talepleri ve bilinçli tepki sözkonusu olduğunda bir hayli gerilerde. "Yürüyün aslanlar!" denildiğinde sokaklara akan kalabalıklar, "meçhul düşmana" karşı tepkisini haykırabiliyor ama, demokratik bir hak veya özgürlüğün talebi sözkonusu olduğunda, o kalabalıklardan eser görülmüyor. Belki de birey olamıyoruz bir türlü. Haliyle de vatandaşlarımız, "birey olarak haklarını" savunmada tepkisiz kalırken, toplumsal bir duygu patlamasında hemen "tepkili vatandaş" haline dönüşebiliyor. Bir gün gelir ve bu ülkenin insanları da "galeyan toplumu"ndan, "demokratik tepki bilinci gelişmiş bireyler"e dönüşür mü? Ne dersiniz?