Gerçekçi iyimserlik

Ne yalan söyleyeyim, Ferit Şahenk'in sözlerini okuyunca, "yalnız değilmişim" duygusu uyandı içimde. "3 yıldır hep iyimser olmakla eleştirildiğini ama sonunda haklılığının ortaya çıktığını" söylüyordu Doğuş'un patronu. Birkaç milyar dolarlık bir ekonomik büyüklüğü yöneten bir patronun da, eleştirilere rağmen gerçekçi iyimserliğini muhafaza etmesi, benzer eleştirilere hep maruz kalan kendi halinde bir ekonomi yorumcusu olarak beni mutlu etti. Yakınmak, işler kötüye gidiyor demek, biteviye şikayet etmek neredeyse bir ritüeldir yurdum insanında. Arada sırada bir iş adamı çıkıp da "Türkiye'nin geleceği parlak" deyince, benim gibi düşünenlere iyi geliyor açıkçası... Yakınlaşma Yapı Krediyi satın alma görüşmeleri yapan Unicredito, Türkiye'yi "gelişmekte olan ekonomi" sınıfından çıkarıp "AB'ye yakınlaşan ekonomi" sınıfına sokuyor. Bu tespit hep bahsettiğim "algılamadaki değişimi" ifade ediyor. Neden önemli bu değişim? Zira Türkiye, kurumsallaşmış sermaye birikimini yeterince sağlayabilmiş bir ülke değil. Yani ekonomisini büyütmek, istihdamını artırmak, gelirini çoğaltmak için yabancı sermaye yatırımına ihtiyaç duyuyor. Gelişmiş ülkelerde son iki yüzyıl boyunca ciddi sermaye birikimleri oluşmuş. Bu sermaye, küreselleşen ekonomi ile birlikte yeni yatırım alanları bulmak üzere dünya üzerinde dönüp duruyor. Yatırım ikliminin sağlıklı olduğu yerlere de park edip katma değer üretmeye başlıyor. Şimdi bu kapital'in yönünü, biraz olsun Türkiye'ye çevirmesi iyi bir gelişme değil midir? Her iş neticesine göre değerlendirilir. Kalıcı olarak gelişmenin yolu kalıcı sermayeden geçer. Onun için de istikrarlı bir siyasi ve iktisadi ortam lazım. Bu ülke, eksikleriyle birlikte bu ortamı sağlamaya başladı. Çomak sokanlar çoğalmazsa sağlamaya da devam eder. Bugünün Türkiye'sinde gerçekçi olmak, geleceğe de umutla bakmayı gerektiriyor. Risklere rağmen...