Gerekirse gerilelim arkadaşım...

Darbe günlükleriyle, aslında Şemdinli ile başladık gerilmeye... Sonra ortaya saçılan her belge, başlayan her soruşturma, ifşa olan her darbe planı ile daha da gerildik. Aslında gerilen bizler değil müesses nizam ve onun bendeleri idi. Öyle ya, ortaya çıkan her olgu veya belge onların tartışılmaz egemenliklerini tartışılır, hatta sorgulanır hale getiriyordu. Devletin makbul vatandaş tanımına uymayanların gerilmesi değil sevinmesi gereken durumların içinden geçiyoruz. Onlarca yıldır düzenin sahibi, rejimin bekçisi olarak kendilerini tarif etmiş ve "sahip biziz, kuralı da biz koyarız, sınırı da..." diye, peşin kabulle bürokraside, siyasette, hatta iş âleminde hegemonyalarını pekiştirenler için kabul edilemez bir durum bu... Kopan vaveyla da bundan... *** Kendilerine akil adam süsü veren bazı statüko bendeleri de "aman toplum şöyle gerildi, böyle karpuz gibi yarıldı" diye uzlaşmadan dem vuruyorlar. Hep söylüyorum, bürokratik veya ideolojik hegemonyanın olduğu bir yerde "uzlaşma"nın tek anlamı vardır: Boyun eğip statükoya tabi olmak... Kim kiminle ne için uzlaşacak? Başlayan soruşturmalar mı durdurulacak? Belgeler, ses kayıtları, darbe planları mı yok sayılacak? Doğru dürüst bir demokratik anayasa isteğinden mi vazgeçilecek? Dokunulmazların dokunulmamasına mı devam edilecek? Ne için uzlaşılacak Allah aşkına? *** Şöyle söyleyenler var: "Tamam bireyin özgür, devletin demokratik olduğu bir düzen iyi olurdu ama toplum çok gerildi, insanlar birbiriyle konuşamaz hale geldi." Gerilim olmasın diye bu tahakküm düzeni devam etsin o halde! Oligarşik yapı sürsün, devleti seçilmiş iktidar değil bürokratik egemenler yönetsin, asker ültimatom versin, yargı azarlasın, öyle mi? Hayır arkadaşım, ben uzlaşma filan istemiyorum. Ülkemin özgür ve uygar olmasını istiyorum ben... İstisnasız herkesin, her kimliğin, her düşüncenin varlığını sürdürebileceği bir toplum istiyorum. Buna ulaşmak için illa gerileceksek de gerilelim be birader...