Hak Şerleri Hayreyler...

Sabır ve tevekkül... İnancın tabii unsurları... İnsanoğlunu güçlü kılan, yüklere, dertlere ve adaletsizliklere karşı tahammüllü yapan iki sağlam dayanak... Korku ve ümit arasında gidip gelen bizleri ümide yakınlaştıran, hayata tutunduran bu manevi hasletlere, bir de şükrü eklersek, modern toplumun, tüm maddi ilerlemeye, refaha ve tüketim kolaylığına rağmen giderek kaybettiği huzuru ve mutluluğu kazanabiliriz. Hedonist bencilliklerin beslediği doymak bilmez arzuların girdabına düşmeden yaşayabilmek için insanın önce inanç sahibi olması, sonra da inancının va'z ettiği sabra ve tevekküle sarılması gerekiyor. Tevekkül, önce sebeplere yapışmayı, yani olmasını istediğimiz ne ise onun gereklerini yapmayı, sonucu ise mutlak kudret sahibi olan Allah'tan beklemeyi tarif eder... Sabır ise, gelen sıkıntılara, üzüntülere "vardır bunda da bir hayır" diyebilmeyi... Her inişin bir çıkışı olabileceğini düşündüğümüzde, "sahip olduklarımıza sahip olabilmeyi hayal bile edemeyen" binlerce insanın varlığını idrak ettiğimizde, hem tahammülümüz hem de ümidimiz artar. La Vita E Bella 2. dünya savaşında faşistlerin zulmüne uğrayan bir yahudinin hayata tutunma çabasının lirik hikayesinin adı idi "La vita e bella"... Yani "hayat güzeldir" diyordu... Herşeye ve herkese rağmen... Hayatın kendisi midir güzel olan, yani sadece hayatta kalmak mıdır, yoksa hayatı anlamlandıran, yaşanılır kılan "insana dair" güzellikler, hisler, heyecanlar, umutlar mıdır? Şükürdür mesela, sahip olduklarımıza dair farkındalığımızı arttıran. Sabırdır, dert ve üzüntülere tahamülümüzü pekiştiren. Tevekküldür, ümidimizi ve kararlılığımızı ayakta tutan. Ve bunların harika bir terkiple bir araya gelmesidir "hayatı güzel kılan". Allah'ın bize bahşettiği ömrü,güzelliklerle iyiliklerle bezenmiş hale getirmek, bizim elimizde. Misketleriyle sokakta oynayan çocuğun naif mutluluğu ile, sahip olduğu en gelişmiş bilgisayarda oyun oynayan çocuğun arsız mutsuzluğu, tatmin duygusunun ne kadar izafi olduğunun analojik bir örneği aslında. Hayat bize hak ettiğimizin daha azını verse de, tutunmalıyız.. Sabırla,azimle, tevekkülle ve şükürle... Mutluluğu da duyumsamalıyız. Zira, "La vita e bella", değil mi?