Hayal eden hayatı yakalar

"Amma da hayalcisin!". Muhayyilesi geniş, motivasyonu yüksek veya heyecanı çok olan herkesin duyduğu bir cümle... Hayal etmek, olmayacak birşeyi düşünmek veya imkansızı istemek gibi algılanmıştır genellikle... Özellikle de, ufku geniş insanların "biraz" yadırgandığı bu ülkede. Statüko tabulaştırılınca, o statükonun çizdigi sınırlar dışında düşünen veya hedeflerini, arzularını o sınırın dışına taşıyanlar da "hayalci" oluvermişlerdir. Halbuki hayal kurmakla başlar herşey. Rahmetli Özal da hayalciydi birçoğuna göre. O ise buna "vizyoner olmak" diyordu. Zaman Özal'ı haklı çıkardı. O telaffuz ettiğinde "ham hayal" denilen birçok şey günlük hayatımızın veya sosyal yapımızın birer unsuru haline geldi. Hedefi olmayan, hayallerle süslenmeyen bir hayat, içinden havası çekilmiş bir fanus gibidir. Hareketsiz, durağan; insanın tabiatıyla bağdaşmayan... İdealleri canlı tutan, gelişimi sürekli , hayatı daha "yaşanılır" kılan da hayaller değil midir? Ütopya Ayrıştırılması gereken iki kavram: Hayal ve ütopya. İkincisi, gerçekleşmesi pratikte imkansız olan, yani hayal ötesi düşünceleri tarif eder. Benim kastettiğim ise, insanın hayatla bağını güçlendiren, aklileştirilebilen hedefler, idealler veya umutlar... Büyük buluşların sahipleri, toplumlarına önderlik etmiş liderler, başarılarına gıpta edilenler hayallerinin peşinden gitmekten korkmamışlar. Yadırganmaktan gocunmamışlar. Hayallerini "hedef" haline getirmişler. Kendi ufuklarını "başkalarının" sınırlamasına müsaade etmemişler. Hedefi olan insan aynı zamanda "meselesi olan insan"dır. Onlar da hayallerini mümkün kılmak için uğraşırken kişileri değil, işleri mesele yapmışlar. Hayal etmek, hayat enerjisinin ana kaynaklarından bir tanesidir. İnsanı hayatın önüne çıkardığı zorluklarla mücadelede güçlü kılan inanç ile desteklenmiş hayallerdir. Kimi zaman hayata tutunduran, kimi zaman hayattan neleri talep edeceğimizi hatırlatan, kimi zaman tükendiği zannedilen mücadele azmini canlandıran... Bırakın hayalperest desinler, siz kendi hayallerinize sahip çıkın.