Hayata küçük dokunuşlar

Terör, Avrupa Birliği, sıcak para, cumhurbaşkanlığı seçimi, 11 Eylül... Zihnimizi, algımızı, sohbetlerimizi meşgul eden kocaman konular. Küresel güçler, dünyaya nizam veren örgütler, neo-con'lar, derin devlet derken, kendi küçük, sade ama bir o kadar sıcak ve sahici dünyamızın dışında kalan ne kadar çok konu ile meşgul olduğumuzu farkediyor musunuz? Ne kadar üst düzey yönetici olursak olalım, paramız ne kadar fazla olursa olsun, tecrübemiz ne kadar engin olursa olsun, önünde sonunda birer ölümlü bireyiz. Korkuları, umutları olan, acıkan, uyuyan, basit zevkleri, mütevazı arzuları taşıyan... Kendi mutluluk tarifleri içerisinde, minicik şeylerden mutlu olabilen, sevinen, kıskanan, özleyen insanlar. Unvanları, makamları, servetleri ne olursa olsun, insan olmanın "sevimli zaaflarını" herkes bünyesinde barındırır. Aslında hayatı yaşanır kılan , renklendiren, tatlandıran hep o "minicik" detaylardır. İşimiz veya konumumuz gereği ilgilendiğimiz, takip ettiğimiz mevzuların, hayatımızın tümünü işgal etmesini engelleyen bariyerlerdir o minicik detaylar. > Dokunun... O halde hayatla, daha doğrusu "bireysel" hayatınızla temasınızı kaybetmeyin. Nasıl mı ? O naif, basit, sade ama bir o kadar sahici ve renkli zevklerinizi, isteklerinizi, korkularınızı ötelemeyin. Önceleyin onları. Kimi zaman aklınıza eseni, kimi zaman gönlünüzden geçeni, kimi zaman sevdiklerinizin isteğini yapın. O "kocaman" mevzuları, o "afilli" konuları arada sırada bir kenara bırakmaya alıştırın kendinizi. Kendinize, ama gerçekten kendinize ayırdığınız zamanlarda, "gerçekten" sizi mutlu edecek minicik şeyler yapın. Sokağa çıkın mesela, sevdiğiniz bir şarkıcının albümünü alın. Canınızın çektiği birşey yiyin. Deniz kıyısında bir tabureye ilişip çay için. Garsonların "senli-benli" konuştuğu salaş bir lokantada "çalakaşık" yemek yiyin. Etiketlerinizden, servetlerinizden sıyrılıp "sadece" insan olmanın tadını hissedin. Ve aslolanın da "insan kalmak" olduğunu bir kez daha düşünün. Haydi dokunun hayata...