Hayatın sahiciliği

"Herkes veri bağımlısı oldu" demiştim bir yazımda. Borsa, faiz, döviz her gün her saat dışarıdan gelecek bir "veriye" kulak kabartmakta olduğu için söylemiştim. Şimdi düzeltiyorum: Veri bağımlısı değil "veri manyağı" olmuş durumda, insanlar, ekonomi ile ilgili herkes... "ABD'den filan veri şöyle gelirse böyle olur, böyle gelirse şöyle olur"; "FED'in açıkladığı filan data umutları artırdı, diğer data moralleri bozdu". Tüm iş âlemi, piyasa profesyonelleri, yorumcular ruh sağlığımızı ve hayat beklentilerimizi "verilere" bağlamış haldeyiz. Tamam, bu yüzyılın insanına "homo economicus" diyorlar; hayatın temel belirleyeni ekonomi olmuş, para olmuş. Kent hayatı, teknoloji, gelişen hayat tarzları öncelik sırasını değiştirmiş. Para gelip baş köşeye oturmuş. Geliri kadar, parası kadar, serveti kadar yaşar olmuş insanlar. Hayatın akışı ekonomiyle bu kadar iç içe geçince, duygu ve heyecanlarımızı da "ekonomik verilere endekslemişiz". *** Rakamların peşinden koşarken hayatı ıskalayan o kadar insan var ki etrafımızda. Daha çok kazanmak için, hazlarını tatmin etmek için, satın almak, tüketmek, tekrar satın almak, tekrar tüketmek için canhıraş biçimde uğraşan, debelenen insanlar... Rekabet ederken, yarışırken müsamahayı, tahammülü unutan insanlar... Dünyevi hazların tatminini mutluluk zannettikleri için bir türlü "mutlu" olamayan insanlar... *** Modern kent yaşamında "iki gönül bir olunca samanlıkların seyran olmadığını" biliyorum. Belli standartta bir hayat için belli standartta bir gelir gerektiğini de... Ama parayı hayatın merkezine koyan insanların sadece "mutluluk oyunu" oynadıklarını da görüyorum. Daha büyük evde oturmak, daha lüks arabaya binmek, daha pahalı kıyafetler almak için daha çok para kazanmaya çabalayan insanlar beni anlamayacaklardır belki... Ben de onları anladığımı söyleyemem. Ama benim sözüm hayatın sahiciliği içinde hakiki lezzetleri, keyifleri, paylaşmayı, vermeyi keşfeden "sahici" insanlara... "Bir ruhu olduğunu unutmayan" insanlara...