Hikâyenin sonu...

Şükür bitti... İki yıldır tartışılan, her konuda olduğu gibi karşıtlar-taraftarlar olarak ikiye ayrıldığımız, piyasa spekülatörlerinin etinden, sütünden, yününden faydalandıkları Brezilya dizisi kıvamındaki hikâye bitti. IMF ile yeni stand-by anlaşması yapılmayacak. Mayısta 4. Madde kapsamında program sonrası izleme var. *** Yıl başlarken, önce Bakan Ali Babacan'ın, sonra da Başbakan'ın beyanatlarıyla coşanlar, şimdi "haydaa" diyorlar, biliyorum... Geçmiş yazılarıma referans vermek hiç âdetim değil... Ama bu iç bayıltan konuda ne yazmışım diye baktım. İki ayda yazılmış beş yazı var kişisel arşivimde IMF hakkında... O yazılar sebebiyle kategorik olarak IMF karşıtı olduğum bile düşünüldü. Hatta, her şartta IMF'ye hayır'cılardan tebrik mesajları bile aldım. En sonunda doğruyu bulduğumu düşünüyorlardı.. *** Oysa mesele IMF'ye karşı veya taraftar olmak değil... Neye, ne için ihtiyacımız var sorusuna rasyonel ve makul cevaplar bulmak mesele... IMF stand-by'ı bir ilaç... Eğer bünyenizdeki hastalığın tedavisi o ilaç ise, alırsınız. IMF bir kutsal inek veya bir nefret nesnesi değil ki... *** Türkiye'nin mevcut konjonktürde, krizin akut dönemi sona ermişken, dünyada iktisadi güç dengeleri değişirken IMF ile kendini bağlamasına gerek yoktu. Bakan Babacan'ın açıkladığı Mali Kural, yürürlüğe girdiğinde gerekli çıpa olacaktı zaten... Yani güven konusunda sorun yoktu. Kredi notları da bunu teyid ediyordu. Para konusuna gelince... Türkiye'nin bütçe ve dış açık finansmanında sorun yaşamayacağı ortadaydı. Belki faiz biraz yükselir ama borç bulunabilirdi. *** IMF hikâyesi sonunda bitti. Şimdi hayata borsa ve faiz penceresinden bakanlar "çıpa gitti, belirsizlik olacak, büyüme yavaşlayacak, olumsuz gelişme fiyatlara yansıyacak" diyecekler. Desinler... Zaman da hükmünü verecek; daima verdiği gibi...