İki kötü bir iyiyi götürür mü?

Aralık boyunca gelen üç önemli veri var: Enflasyon, bütçe gerçekleşmeleri ve cari açık. Enflasyon'da işlerin pek iyi gittiği söylenemez. Başbakan da "bu konuda başarılı olamadık" diyor zaten. Yüzde 8.5, 2008 hedefinin iki katından da fazla. Hatta, Aralık enflasyonu % 1.7 olursa, iki yıl sonra tekrar iki haneli enflasyonu hatırlamak zorunda kalacağız. Cari açık da rekorlar kırmaya devam ediyor. 12 aylık açık 35 milyar doları geçti. Tamam, açığın finansmanında bir sorun yaşanmıyor, hatta rekor açık rakamına rağmen kur düşüyor. Ama iki yıl daha bu seviyede gidecek bir açık, kümülatif olarak 100 milyardan fazla bir yabancı yatırım veya döviz girişi gerektirecektir. Yani bugün için tehlike yok ama geleceğe yönelik risk algısını artırabilecek bir gidişat var o cenahta. Bütçe gerçekleşmeleri ise, ekonomik performansın iyi tarafı. En azından hedeflerden sapılmadığı ve mali disiplinin bozulmadığı görülüyor. Zor.. daha zor Son on yılın gerçeği olan küresel ekonomi, sürekli değişen şartları ve giderek öngörülemez hale gelen riskleriyle ekonomi yönetimlerinin işini zorlaştırıyor. Rüzgarın ne zaman, nereden eseceğinin bilinmediği bir açık denizde, üstelik kimi zaman da yoğun sis altında, doğru rotada gitmek ve gemiyi de kaza ve risklerden olabildiğince korumak gerekiyor. Türkiye, 2001'de duvara tosladıktan sonra küresel ekonomi gerçeğinin farkına varabildi. Yatırım ve sermaye açlığı çeken ve nüfusu sürekli artan bir ülkenin, yabancı sermaye olmadan büyüyemeyeceğini anladı. Ama yabancı sermaye, istikrarlı bir iktisadi ortam, düzgün işleyen bir finansal sistem, şeffaf ve rekabeti destekleyen yasalar ile sıkı bir kamu maliyesi olduğu takdirde ülkeye geliyor. Türkiye, geçen dört yılda, gözalıcı bütçe performansı ve istikrarlı para politikasıyla yatırımcılar nezdinde ciddi bir itibar kazandı. Para politikasının çıktısı olan enflasyon, her ne kadar görüntüyü biraz parazitli hale getiriyorsa da, yabancı yatırımcıların radar ekranlarındaki Türkiye, cazibesini hâlâ muhafaza ediyor.