Karşıyız... Sadece karşıyız!

Muhalefet, etimolojik olarak da, tabiatı gereği de "karşı olma" motifini içinde barındırır. Muhalefet itiraz edendir, eleştirendir. Buraya kadar tamam... Fakat sadece karşı olmak, yapılan her icraata biteviye, üstelik itham ederek karşı çıkmak acaba muhalefet midir, yoksa marazi bir hal midir diye düşünmeden edemiyorum. Hep bahsettiğim "kötümser esnafı"nı biliyorsunuz. Her türlü ekonomik ve finansal iyileşmeye itiraz ederler; görünen her şey yanıltıcıdır onlar için, her şeyin arka planında bilinmeyen ve korkunç gerçekler yatar. Enflasyon düşer, onlara göre istatistik oyunudur; büyüme rakamları aldatıcıdır, borsanın yükselişi küresel sermayenin oyunudur; ihracatın artması ithalatın ucuz olmasındandır, vesaire... Sürekli bedbin ve iç karartan yorumlar yaparlar, hiç mutlu ve umutlu değildirler, hep "yaklaşan tehlike"ye! karşı uyarırlar. Kriz çıksa, piyasa toz duman olsa, neredeyse haz duyacaklardır, dedikleri çıktı diye... Kötümser esnafı, artık hepimizce maruf birkaç iktisatçı ve yazardan ibaret olunca mesele yok ama, siyasetin ana yolunda gitmeye talip olanlar da aynı koroya katılınca, durum biraz vahamet arz ediyor... Kolay Zira, kötümser esnafından etkilenenler sınırlı iken, siyasetçi aynı "mugalata"yı yapınca, etkisi de haliyle artıyor. "Gerçekleri anlatıyoruz" diyerek insanların "gerçekle olan bağı" kopartılıyor. Serbest piyasa? Karşıyız! Özelleştirme? Karşıyız! Sosyal güvenlik reformu? Karşıyız! IMF? Karşıyız! Faiz Dışı Fazla? Karşıyız! Yabancılara mülk satışı? Karşıyız!... Üstelik, tüm bu "karşı olma halinin" dayandırıldığı gerekçe "milli menfaatler" oluyor. Her şeye karşı durarak ekonomik gelişim nasıl sağlanır, kalkınma nasıl olur bilmiyorum. Lakin, bildiğim bir şey var: Milli duygularla oynayarak, insanları bir "evham ve korku bulutuna sokarak" siyaset yapmak çok kolay...