Kavga

Modern zamanlar insana maddi kolaylıklar getirirken, manevi külfetin ise artmasına yol açtılar. Kalabalıklaşan nüfus, karmaşıklaşan şehir hayatı, tüketimi merkeze alan, dolayısıyla da tatmin olma sınırını bir hayli yukarı çeken refah algısı tahammül gücünü de sabır iradesini de yıpratmaya başladı. Bakın çevrenize, gergin, öfkeli, huzursuz insanların çoğunlukta olduğunu göreceksiniz. Ve güvensiz... Hayat, biraz şartların dayatmasıyla, biraz da insanların öyle algılaması yüzünden bir kavga zeminiymiş gibi anlaşılıyor. "Ekmek kavgası", "hayat kavgası", "kariyer kavgası", "geçim kavgası"...Mücadeleyi, çabayı, gayreti "kavga" kelimesiyle izah eder olmuşuz. Oysa kavga haşindir, kırıcıdır, acıtıdır. İnsan fıtratına aykırıdır kavga. Çaba, mücadele ise yaradalışımızın gereğidir. Doğdumuzuz andan itibaren önce hayata tutunmak için başlarız çabalamaya. Sonra öğrenmek, gelişmek, ilerlemek için hep çaba sarfederiz. Ama kavga etmeyiz. Hayat mücadelesini kavga gibi hissedersek, duyumsadığımız şey de öfke ve acı olacaktır. Çaba yorucudur ama ümit içerir; yıpratıcıdır ama tatminkardır. Öfke Hayatın bize dayattıkları, iş ortamının üzerimize yıktıkları tahammülümüzü azalttıkça öfkemiz ve tepkimiz artıyor. Önce kendimizle kavga etmeye başlıyoruz. Kızıyoruz kendimize, hatta ruhen cezalandırıyoruz . Sonra duygularımızla kavga etmeye başlıyoruz. O duyguların ilintili olduğu herşeye tepki duymaya, duyduğumuz tepkiler yüzünden de biraz daha öfkelenmeye başlıyoruz. Birbirini tetikleyen bir süreç... Kavga etmeyin sevgilerinizle. Onlar size, modern zamanların üzerinize yıktığı yüklerle mücadelenizde birer ruh payandasıdır. Yükünüzü onlarla paylaşın ama öfkenize dayanak yapmayın. Hayatı maddi çabalar silsilesi olmaktan kurtaranlar, ruhen paylaştıklarınızdır. Hayat bir kavga platformu değil, bir çabalar bütünüdür. Sevgilerimizden ve maneviyatımızdan destek alarak bu çabanın edilgeni değil, etkeni olmamız lazım. Kavgayı değil mücadeleyi öncelersek, gereken enerjiyi ve azmi de etrafımızdaki sevgi ve muhabbetle pekiştirebiliriz. Kavgaya uzak, huzura yakın bir hayat temennisiyle...