Men Çi Guyem...

Elimde bir kitap: Küresel ekonominin rekabet şartlarını anlatıyor, Türkiye hızla değişen dünyadaki rekabet şartlarına ayak uyduramazsa zenginleşmenin hayal olacağını söylüyor. İnternet ekranımda bir yazı: Cumhurbaşkanı Gül'ün evlat edineceği kız çocuğu tesettüre girecek mi diye soruyor. Gayri ihtiyari düşünüyorum. Dünya nereye gidiyor, biz hâlâ nelerin peşindeyiz. Çin, şeklen komünist ama en liberal politikalarla dünyanın yatırımını çekiyor ve Türkiye'nin rekabet gücünü tehdit eden inovasyonlar yapıyor. Hindistan, "ucuz emek-çok üretim-düşük katma değer" paradigmasını yıkan "ucuz emek- yüksek katma değer" modelleriyle hepimizin ezberini bozuyor. Türkiye, ekonomik potansiyeliyle ve yetişmiş insan gücüyle geleceğin dünyasında önemli bir paydaş olma iddiasını taşımalı iken, hâlâ başörtülü vatandaşların adedini tartışıyor, kimin ne kadar laik olduğunu ölçmeye çalışıyor. Dünya outsourcing'i tartışıyor, biz Köşk'teki kokteyli; dünya enerjinin geleceğini konuşuyor, biz Kozan'daki başörtülü genç kızın kamusal alan ihlalini... Saplantı Bazı konular bazı kafalarda saplantı, hatta obsesyon halinde bu ülkede. Zihni bir yere "takılı" hale gelen insan da ne dünyada olup biteni anlayabiliyor, ne sebep-sonuç ilişkileri kurabiliyor. Lütfen söyleyin, sizler sıkılmadınız mı biteviye laiklik nutuklarından, birlik-beraberlik tiradlarından? Ben sıkıldım, hem de çok sıkıldım. "Korkun" diyenlerden de sıkıldım. "Korkun, irticadan, bölünmekten, tartışmaktan, yabancı sermayeden, statükonun onaylamadığı herşeyden korkun" diyerek kendi düzenlerini devam ettirmeye çalışanlardan sıkıldım. Umutla bakmak istiyorum geleceğe, hızla değişen dünyanın bu harika ülkeye müthiş fırsatları görüp heyecanlanıyorum. Ama ıskalanan her fırsatın bir tehdit olarak geri döneceğini de biliyorum. Türban istatistikleriyle değil, üretim ve verimlilik istatistikleriyle uğraşırsak çok daha iyi olmaz mı?