Mugalataya kulak asmayın

"Türkiye en reformist ülke". Bu tespit bana değil, Dünya Bankasına ait. IFC ile birlikte hazırladıkları "İş Yapabilme 2008" raporunda Banka, Türkiye'nin son 3 yılda yaptığı reformlarla birçok gelişmiş ülkeden daha reformcu bir görünüm kazandığını söylüyor. 178 ülke arasında, iş yapılabilirlik açısından Türkiye 57. sırada (geçen yıl 65. sırada idi). Türkiye hem iş yapılabilirlik açısından kendini geliştiriyor, hem de iyileşen yatırım ortamı daha çok yabancı sermayeyi ülkeye çekiyor. Başka bir raporda Citigroup, Türkiye'nin uzun vadede kârlı bir üke olduğunu söylüyor. Japon Ticaret Odası Başkanı, Türkiye'nin büyümesinin Japonların bu ülkeye yönelik ilgisini artırdığını söylüyor. 5 Ekim'de Sardis Menkul Değerlerin organizasyonunda, 200 milyar doları yöneten 10 fon yöneticisi Türkiye'ye, yatırım fırsatlarını görmeye geliyor. O halde... Sıraladıklarım, sadece son bir haftada Türkiye'nin dışarıdan yansımaları. Şu anda iki Türkiye var önümüzde. Birincisi büyüyen, yatırım çeken, demokrasisi ve ekonomisi gelişen, geleceğe umutla bakan Türkiye. Yani gerçek, sahici Türkiye. İkincisi ise, gerilim içindeymiş gibi gösterilen, korku pompalanan, statüko seçkinlerinin tozu dumana katmaya çalıştığı Türkiye. Yani gerçekdışı, halüsinasyon gören bir Türkiye. Bu ülke gelişiyor ve dönüşüyor. Sermaye tabana yayılıyor; devlet ekonomiden elini çekiyor. Demokrasi ilerliyor, insanlar haklarını ve itirazlarını yüksek sesle dile getirecek cesareti yavaş yavaş kazanıyorlar. Her dönüşüm ve değişim, bazı imtiyazların da sonu olur. Sosyolojik bir realite... Dün mevzu 367 idi, bugün mahalle baskısı, Malezya. Kimbilir yarın şapkadan ne tavşanlar çıkacak. Bu ülkede "bahşedilen ayrıcalıklar" dönemi bitiyor. Statüko ve onun seçkinleri, iktidarlarını halk ile paylaşmak istemediği için maraza çıkarmaya çalışıyor. Çetin Altan'ın dediği gibi enseyi karartmayın, kulak asmayın, gaza gelmeyin. Demokrasi ve özgürlüğün bir ülkeye yerleşmesi kolay olmuyor.