Nefretin dili

Perşembe günkü yazımda K.Irak'tan gelen 34 kişinin hepsini PKK'lı hainler diye yaftalayanlara "yapmayın, dördü daha bebek, onlar da mı PKK'lı" demiştim. Ne hainliğim kaldı, ne PKK'lılığım... Oysa çok anlaşılır, çok insani idi söylediğim: Bebekleri bile nefret ve öfkenin hedefi haline getirerek barış sağlanır mı? Bu ülkede benimle birlikte yaşama hakkı olan... Bu topraklara en az benim dediğim kadar "ülkem" diyebilme hakkı olan... Bu coğrafyanın en kadim unsurlarından olan... Milyonlarca insandan oluşan bir etnik topluluğu, şovenizmin en irkiltici üslubunu kullanarak, bir nefret ve öfke nesnesi haline getirerek neyi çözebiliriz? *** İnternette dolaşan faşizm şahikası yazıları okudukça... Bu zehirli dilin, birçok mutedil insanın bile idrakini ifsad ettiğini görüyorum. 25 yıldır süren bir savaş ve yok olan on binlerce can, tarumar edilen milyonlarca hayat var. Bu süre zarfında hep o nefretin diliyle konuşulmuş, yazılmış. Şimdi ise, yerinden yurdundan koparılan insanlar, hatta bebekler, korkunç bir toptancılıkla, ölümcül bir nefretin odağına oturtuluyorlar. "Ama PKK da bebek katili!" Bu söz, Kürtlerin bebeklerinden bile nefret etme hakkı vermez hiç kimseye... Ve bu nefret dilini ısrarla kullananlar, ancak savaşın değirmenine su taşırlar. Buna da vatanseverlik derler. Çok yazık! Oksimoron Anlamı, bir arada kullanılamayacak iki zıt kavramın bir arada kullanılması... Beyaz zenci, hamile adam gibi... Türkiye, altüst olmuş zihinlerin ürettiği oksimoronlarla dolu... CHP'nin sosyal demokrat olduğunu söylemek mesela... Statükoyla özdeşleşen, şovenist üsluplu bir parti olabilir mi? Olur tabii... Jakoben faşistler kendilerini "Türksolu" olarak adlandırdıktan sonra... Sosyal demokratlar ne hissediyorlar, merak ediyorum.