Şehrin özü bina mıdır?

Şehirler, hatta kasabalar bile yüzlerce yılda oluşuyor. Asırlardan gelen hafızaları vardır şehirlerin.. Medeniyet, sanat, yaşam tarzı, hatta görgü şehirlerle birlikte değişir, gelişir, olgunlaşır. Asya'dan kıta Avrupa'sına kadar bütün kadim şehirler geçmişlerini bugüne taşıyabilmişlerdir. Yapılarıyla, sokaklarıyla, bahçeleriyle, yemekleriyle... Tabii mimari sanat ve görgüleriyle de... Paris'e, Prag'a, Berlin'e, Floransa'ya dünyanın dört bir yanından insanlar akın akın gidiyor. Onları o şehirlere çeken, o şehirlerden hayranlıkla bahsettiren nedir peki? Sadece mimari güzellikler mi? Yoksa, o mimari güzelliği bütünleyen sokaklar, lokantalar ve o sokaklarda yaşanan hayatlar mı? Bu şehirler, ait oldukları ülkenin mücevherleridir. Tıpkı İstanbul'un bu ülkenin incisi olduğu gibi... Düşünün; 5 bin yıllık tarihe sahip iki imparatorluğa başkentlik yapmış olan bir şehrimiz var. Boğaziçi gibi bir muhteşem su yoluna, onlarca kilometrelik sahile sahip bir şehir... Çoğu tarumar edilmiş de olsa harika mimari yapıları olan, zarafet ile ihtişamı, sadelik ile debdebeyi buluşturan bir şehir... Yani Paris'ten, Londra'dan Berlin'den çok daha çekici, egzotik ve derin bir şehir İstanbul... Lakin o şehirler dokularını korurken İstanbul acımasızca tüketilmiş. Üstelik 'modernleşme, kalkınma' adına tüketilmiş. Dörtyüz yıllık silüeti bozan gökdelenlerle farkedilen bir gerçek bu... Çok geç bir farkediş ama... 'Şehrin ruhu' gibi retorikler yapmak istemiyorum. Lakin, uygarlık adına keşke 'diktiğimiz gökdelenlerle, rezidanslarla' övünmek yerine, İstanbul'un aslı ile övünseydik. 'İstanbul Dubai olacak', 'İstanbul Manhattan olacak' gibi kompleksli cümleler kurmak yerine İstanbul'un zaten Dersaadet, Asitane olduğunu hissederek övünseydik. Dubai yüzyıl önce bir balıkçı köyü, Manhattan 300 yıl önce Avrupa'nın hapishane kaçkınlarının sürgün yeriydi. İstanbul ise bin yıllık başkent... Kurban Bayramınız mübarek olsun.