Ümit

Okadar kuşatıcı, o kadar besleyici bir duygudur ki ümit. Hayalleri besleyen, beklentileri güçlendiren, insanı hayatla barıştıran, kimi zaman mücadele azmini, kimi zaman cesareti, kimi zaman ise sabır ve tevekkülü artıran... İnsanların, bilerek veya bilmeyerek hayatla bir mukavele yaptıklarını düşünürüm zaman zaman. Çocukluktan yetişkinliğe geçerken yapılan bu zihinsel mukavelenin hedeflerini de ümitler, dünyevi korkular ve hayaller belirler. Hayal sadece olamayacak şeyleri düşlemek değildir aslında. Olabilecekleri, ulaşılabilecekleri elde etmeyi istemek de bir hayaldir. Daha doğrusu var olana sahip olabilmeyi istemektir hayal. Ümit ise bu isteğin, bu arzunun enerjisidir. İtici gücüdür. Hayatla mukavelenin diğer unsuru olan dünyevi korku ise zorlayıcı, baskı altına alıcı bir tesir icra eder genellikle. Korkular kimi zaman aklın, kimi zaman da gönlün isteklerini veya hayallerini gölgeler. İşte ümidin yerini ümitsizliğin, hayallerin yerini endişe ve tereddütlerin aldığı ürkütücü ve bir o kadar da örseleyici süreç o zaman başlar. Gri Hayatı sadece siyahlar ve beyazlar olarak gören veya gösterenler hep olacak etrafımızda. Ama insan denen varlığı diğer mahlukattan ayıran şey ruhudur ve bu ruhu besleyen hislerdir. Ve hisler sadece siyahlar ve beyazlara göre şekillenmez. Hayatın gri tonları da vardır, bizim hayatla ilişkimizi daha anlaşılır ve sahici kılan... Korku ve tereddütler insanı hata yapmaya, yanlış adımlar atmaya sürükler. Sonunda da yeis ve hayal kırıklığı yaşamak neredeyse kaçınılmaz hale gelir. Hayatınıza karamsarlıklarınızın ve tereddütlerinizin yön vermesini istemiyorsanız, ümitle bakın ileriye...Hayallerinizle besleyin ümitlerinizi. Sahip olduklarınızı ve sahip olabileceklerinizi düşünün. Sadece elinizi uzatarak ulaşabileceğiniz yakınlıkta duran mutluluklara ulaşmayı düşleyin. Sevginize ve size sunulan sevgiye sahip çıkın. Unutmayın ki hayal etmek için, o hayali besleyen ümide ihtiyacınız var. Ümitsiz olmak içinse hiçbir sebep yok.