Yarıldık ey halkım...

Bir arkadaşım, akrabalarıyla bile konuşamaz hale geldiğinden bahsediyordu geçenlerde... Bir başkası, en yakın arkadaşlarının onu -neredeyse- hainlikle suçladığını anlatıyordu. Her ikisinin de suçu(!), ulusalcı coşkunluklara, ideolojik hezeyanlara karşı, rasyonel cevaplar vermeye çalışmak idi. Belletilmiş korkulara, ezberletilmiş sloganlara itiraz etmek, müesses nizamın kutsallarını sorgulamak gibi affedilmez sapkınlıklar(!) gösteriyorlardı. Modern, laik, kentli yakınlarının tahammül edemeyeceği sapkınlıklar... *** Müesses nizamın tek belirleyen olduğu, Resmi ideolojinin devlet eliyle tahkim edildiği, Farklı her duruşun, sorgulayıcı her davranışın hemen yaftalandığı, Dünyanın ve hayatın tabii değişimine direnmenin yüceltildiği her ülkede, kaçınılmaz olan bir ayrışma, bir yarılma bu... İnsanı ilk anda irkilten ama toplum ve birey açısından hayırlı neticeler verecek bir yarılma... Onlarca yıl vesayet ve tahakküm altında tutulan, zihinleri eğitim sisteminin dogmalarıyla iğdiş edilmiş bir toplumun, bu değişim çabası, sevinç ve takdirle karşılanmalı... Hiçbir toplumsal dönüşüm çabası kolayca ve bir anda olmaz. Çağdaş dünya tarihi, bu dönüşümün sancılarını yaşayarak olgunlaşan ülkelerin, halkların tarihidir aslında... Türkiye de bu süreci -bir hayli gecikmeli de olsa- yaşıyor. *** Vesayetçi oligarşik zümreler ile idrakleri sloganlarla tıkalı olanları bir tarafa bırakırsak; "Bugün" bireyin haklarının devletin menfaatinden önemli olacağı bir ülkeye dönüşmekten ürken, değişimi "bizi bölmek isteyenlerin oyunu" zanneden milyonlarca "iyiniyetli" insan, "yarın" değişimin "iyi" etkilerini kendi hayatlarında hissettikçe, bu korkulardan, önyargılardan kurtulacaklar. Bugün ortadan ikiye yarıldığı zannedilen ülkenin aslında kabuk değiştirip tazelendiğini hep birlikte göreceğiz. Yarılma denilen şeyin, daha özgür bir ülke,daha müreffeh bir toplumun doğum sancısı olduğunu da... Ramazan bayramınız mübarek olsun.