Yedi bin gün

1991'de sosyal güvenlik açığının vergi gelirlerine oranı yüzde 2 idi. Yani ödediğimiz her yüz lira verginin iki lirası bu açıkları kapatmakta kullanılıyordu. Birkaç yıl içinde bu oran yüzde 10'a çıktı. 2005'te ise ödediğimiz her yüz lira verginin yirmi lirası sosyal güvenlik açığı denilen karadelikte yok olmaya başladı. Peki ne oldu da bizim vergilerin beşte biri deve olmaya başladı? 1991 seçimlerinde Demirel, DYP'nin başında idi ve meydanlarda, erken emeklilik vadederek iktidara geldi. Vaadini de tuttu, milyonun üzerinde insan bir anda emekli oluverdi. Tabii sosyal güvenlik sisteminin üzerine, toplanan primlerle karşılanması mümkün olmayan bir yük bindi. Sistemin iflasının başlangıcıdır 1991. Tabii bunun üzerine, bir de Çiller'in ölçü ve endazeden yoksun yeşil kart popülizmi binince, sistemin beli iki yerden kırıldı. Tekerrür AK Parti hükümeti, fiilen tükenmiş olan sistemi kurtarmak için sosyal güvenlik reformunu geçen yıl Meclis'ten geçirdi. Ama CHP, mutad üzere düzenlemeyi Anayasa Mahkemesi'ne götürdü; bilahare C.Başkanı da kısmi veto etti ve yasa doğmadan kadük oldu. Şimdi aynı CHP, emeklilik yaşını 7.000 güne indirmeyi ve insanları erken emekli etmeyi vadediyor. Demirel'in CHP'ye destek verdiği söylenip duruyordu ama -eğer varsa- bu destek, seçim vaadlerine de yansıyor herhalde. Vadetmenin sınırı yok tabii ki... Marjinal partiler de herkese maaş sözü, iş sözü veriyor. Ama vaad sahibi iktidara talip olduğunu söyleyen ana muhalafet partisi olunca, insan ister istemez "hangi kaynakla?" diye düşünüyor. Öyle ya, vergilerin beşte birini yutan, 9.000 iş gününe göre bile ancak 2031 yılında dengeye gelebilecek bir sistem, 7.000 günde emekli olacaklara maaş ödemek için kaynağı nereden bulacak? Bütçeden, yani benim vergilerimden mi? CHP, erken emeklilik popülizmi yapacağına, çökmüş olan sistemin, 10 yıl sonra emekli olduğumda bana nasıl maaş vereceğini izah etse daha iyi olmaz mı?