Yengeç sepeti

Türkiye'nin ahvalini ve insanların davranışlarını düşünürken, zaman zaman aklıma bu tabir gelir. Yengeçler bir sepete konulduklarında, sepetin kenarından tırmanıp çıkmaya çalışan hemcinslerini aşağıya çekerlermiş. "Ben başaramıyorsam, sen de başarma" durumu herhalde. Siyasesette, kamu yönetiminde, kimi zaman şirketlerde ve toplum hayatında benzer örneklere kimbilir ne çok rastlamışsınızdır. Başkalarının başarısızlıklarının üzerine kendi ikballerini inşa etmek isteyenler, kimi zaman pervasızca tahrip edici de olabilirler. Siyasetçi, rakibini zor duruma düşürmek için, kendini de sıkıntıya sokabilecek hamleleri yapmaktan imtina etmez bu ülkede. Veya bir yönetici, kendi yetersizliğini örtbas etmek için muhtabını tereddütsüz okka altına atabilir. Özelleştirmenin ülkeye sağlayacağı katkı bu kadar aşikar iken, körü körüne itiraz edenleri nasıl anlamalıyız mesela? İhtiras ve yeterlilik İnsanların hedefleri ve bu hedeflere giderken de hırsları ve ihtirasları vardır. Hatta hırslar, doğru donanım ve doğru hedeflerle birleşince, performans ve erişim olarak da doğru sonuç verirler. Ama birşeyleri elde etmek için ihtiras duyan ama yeterli donanıma sahip olmayanlar? İşte orası tehlikeli... Bu ülkenin başına kifayetsiz muhterisler yüzünden neler gelmedi ki! Bir yerlere varmak, birşeyleri elde etmek için hırsları olan ama sahip oldukları özelliklerin bunlara ulaşmak için yeterli olmadığını hissedenler, o andan itibaren yan yollara sapmaya, aba altından sopa göstermeye, muhataplarının endişe ve zaafları üzerine oynamaya başlıyorlar. Türkiye'nin siyasetinde de, kamu düzeninde de, iş hayatında da kalite seviyesinin bir türlü yükselememesinde, "sepetteki yengeç" gibi davrananların payı hiç de azımsanmayacak seviyede... Başarının başkasının yaptığını kötülemekte değil, kendi yaptığını geliştirmekte olduğunu anlayabildiğimizde, kalite ile ilgili meseleyi de halletmiş olacağız.