Küfür ve spor!

Baharın güneşli bir cumartesi gününü İnönü Stadı'na gelip değerlendirmek (!) isteyen taraftarın, bitmeyen küfürleri eşliğinde yapılan puan mücadelesine bakınız. Futbolun en büyük yıldızları olsanız ne yazar. Seyircinin sahadakilerle ilgisi yok ki. Onlar Aziz Yıldırım, Mahmut Özgener ve de Kuddusi Müftüoğlu'na takmışlardı. Yer misin, yemez misin? Bu kadar küfrün çembere aldığı İnönü'de, ne kadar futboldan bahsedebiliriz ki? Bu Süper Lig'de sonunda bir takım şampiyon olacak. Dedikodusu bitmeyecek yine de. Saha dışı olaylar, hak yenen pozisyonlar, hakemlerin çaldığı yanlış düdükler, çirkin iftiralar ve suçlamalar eşliğinde "Evli evine, köylü köyüne" dönecek. Bu çoğu zaman böyle olmuştur. Beşiktaş bu sezon, şampiyonluk ipini göğüsleme şansını çoktan kaybetmiş bir takım. Dün gece, yine de prestijini ve lig üçüncülüğünün hesapları içindeydi. İki seneden beri takımın başında olan Mustafa Denizli, belki de ilk defa tribünlerin sevgi gösterisi karşısında gözyaşlarını tutamadı. Gururlandı, kaçan şampiyonluğa ve Türkiye Kupası'na rağmen aklandı. Siyah-beyazlı takımın karşısında, düşme endişesi ile yer alan Sivasspor, bu sezon belki de en hırslı, en inançlı maçını oynadı. Hele ilk yarıda Cihan ve Mehmet Yıldız'ın kaçırdıkları gol pozisyonları, filelerle buluşsa, ters günlerinde olan Beşiktaş seyircisinden bile alkış alacaktı belki de. Çünkü onların "can derdi" siyah-beyazlı takımın üçüncülük iddiasından daha önemliydi. İbrahim Toraman ve Ernst'in yokluğunda Beşiktaş, sanki gücünün yarısını kaybetmiş bir haldeydi. Genç Necip, orta sahanın ağır yükü altında ezildi. Uğur, tecrübesine rağmen Necip'ten farklı değildi. Forvette Bobo-Holosko uyuşmazlığı da ilk yarıda Beşiktaş'ın "sırıtan dişi" gibiydi sanki. İkinci 45 dakika başladığında, ilk sürprizi Sivasspor Cihan'la yaptı. Bobo'nun buna cevap vermesi sadece 5 dakika sonraydı. Bu iki gol, tribünlerdeki küfrü de rafa kaldırdı. Holosko'nun güldüren gol kaçırışlarını izledik diğer dakikalarda. O Holosko, 82. dakikada kendisini affettiren golü attığında ise Beşiktaş'ın sevinci, Kamanan'ın golüne kadar sadece birkaç dakika sürdü. Ve "Evli evine, köylü köyüne" döndü.