Ayıp ve sevinç

Futbol nedir? Sporun "temaşa zevklerinden" birisidir elbette... İçinde küfrün, şiddetin, yabancı maddelerin olmadığı bir sporun özlemi ile yanarken, bir türlü dinmeyen; sinirli aşıklar gibi atışan insanların bizlere "Yeter artık" dedirttikleri spor bu oluyorsa, o futbol, bizim peşinden koştuğumuz güzellik olamaz... Dün İnönü Stadı'nda dakika bir, gol bir değil... Dakika bir "Yeter artık Demirören, yeter" tezahüratları inletti ortalığı... Sahada futbol oynanıyor mu, puan mücadelesi yapılıyor mu, bu kimsenin umurunda bile değildi... Federasyonun Genel Kurulu'nda kürsüde laf arasında "Fenerbahçe'miz" sözcüğü ağzından çıkan bir başkanın, şu saatten sonra Beşiktaş'ı bırakmaktan başka çaresi kalmamıştır... Keşke, Başkana bağıran o tribünler, Braga'dan büyük bir zaferle dönen takımlarını, o tribünlerde yalnız bırakmasalardı... Esas ayıp budur aslında... Neyse... Sahada Anadolu'nun sadece futboluyla adından bahsettiren takımı G.Birliği'nin ev sahibine kök söktüren mücadelesi ile başlayan karşılaşmada Beşiktaş'ın gol yiyeceği de çok önceden belli olmuştu... İlk yarıda tel tel dökülen bir Beşiktaş'ı izlemek, akılları başka yerdeki seyircileri daha da üzdü... Ama ikinci yarıda adeta kimlik değiştirmişçesine sahanın her yerine dalga dalga yayılan ve bir Beşiktaş'ı karşımızda bulduk... İlk yarıda "Bu ne hâl" dedirten Fernandes, bu devrede orkestra şefliğini ele aldığında, Beşiktaş,adeta kanatlanmış uçuyordu... Çete'nin üç üyesi; Quaresma, Almeida ve Fernandes; Cenk'in hatalarını da örtbas edip, geceyi çirkinlikten güzelliğe taşıyan isimler olurken, belki de bu galibiyete rağmen tek üzülen kişi, Başkan Demirören oluyordu... BUNU?HEP?YAPIYOR Sahanın yıldızı Fernandes, F.Bahçe maçı öncesi kırmızı kart görmüştü... Dün de sarı kart cezalısı olup G.Saray'a karşı da oynayamayacak... Kendisine bu kadar ihtiyaç duyulurken hem de...