Beklenip de, gelmeyenler!

Mustafa Denizli'nin tecrübesine ve engin görüşüne saygı duyduğumuz için, dün gece 8 derecede oynan maça koştuk... Çünkü Denizli "Beşiktaş geliyor, Ankaragücü karşısında gümbür gümbür özlenen siyah-beyazlı takımı seyredeceksiniz" dememiş miydi? Nihat'ın gollerle patlama yapacağının altını çizmemiş miydi? Saf saf inandık işte... Gelecekleri bekledik büyük bir sabırla... Ellerimiz, yüzümüz, vücudumuz donarak bekledik sabırla... Heyhat... Ne gelen vardı, ne gümbür gümbür patlayan takım... Savunmasının, ideal isimlerine kavuşan Beşiktaş'ta bir başka değişiklik de, forvette Nobre'nin ilk on birde yer bulmasıydı... Orta sahasını Fink ve Ernst ile sağlama alan; Tello ve Nihat'ı kenarlardan hücuma kaldıran Denizli, çok kötü gününde olan Ankaragücü'nü ilk yarıda sadece tesadüfi bir golle çökertti... O golün, olduğuna, vuran İsmail bile inanmamıştı top ağlara gittiğinde... İsmail, yatsın kalksın kaleci Serkan'a dua etsin... Beşiktaş'ın artıları olarak, 90 dakikada kaptan İbrahim Toraman'ın inanılmaz çalışkanlığını ve Ferrari'nin, Ernst'in hatasız oyununu da yabana atmayalım tabii ki... Zavallı Ankaraspor'un içini boşaltan takım olarak karşımızda duran A.Gücü, gördüğümüz haliyle, daha 10 tane takımın içini boşaltsa, bundan öteye gidemez... Başkent'ten şampiyon bir takım çıkarma hayalini kuranlar, bu sevdalarından vazgeçsinler... Ankaragücü, Beşiktaş karşısında tam bir ezik takım görüntüsündeydi... Rüştü'yü rahatsız edecek tek bir hareket dışında, futbolun güzelliklerinden kareler de, sunamadılar kimselere... Mustafa Denizli'nin "patlama yapacak" dediği Nihat'ın ikinci yarıda yerini Ekrem'e bırakmasıyla Beşiktaş tam bir savunma ağırlıklı takım hüviyetine girdi... Nihat için bir paragraf açmak gerekirse; inanın Beşiktaş'ın içi boş ceviz görünümündeki adamı bu futbolcu... Sert görünüyor ama icraat yok, lezzet yok... Başkan Yıldırım Demirören'e atılan gol sonrası "Yeter artık yeter" diye bağıran o tribünlerin, siyah-beyazlı takımın alacağı bir kötü sonuçta aynı tezahüratla karşı karşıya geleceği günler yakındır... Pardon; ikinci yarıyı anlatacaktık sizlere... Ama hiçbir güzellik göremediğimiz bu 45 dakikada, aklımızda kalacak bir şey yoktu ki...