Böyle mi olacaktı?
Bu, bir dizi değildi... Bu, bir dizi başarının son noktasıydı... Bu, kahkahalarla değil, elde mendil, yüzde hüzün, vahlarlar dolu bir tükenişin gecesiydi... Bu, G.Saray gibi bir dünya firmasının son çırpınışının fayda etmediği bir doksan dakikinın finişiydi... Kaderine razı, ama talihsizliğe ve kısmetsizliğe isyanın son halkasıydı... Aşk vardı, nefret vardı, hırs vardı... Ve dizi, istediğimiz gibi bitmedi... Ahlarla, vahlarla Türkiye'nin üzerine hüzün çöktü... Koca Barcelona dün gece bir pısırıktı ki, görmeliydiniz... Sanki dayak yemiş ve korkudan bir köşeye sinmiş doberman gibi ürkekti... G.Saray'dan ödü kopuyordu... 80 binlik stadlarında borularını öttüren bu İspanyol efeleri, G.Saray'ın dalga dalga gelen atakları karşısında hep aciz kalıyordu... Zaten maça çıkarken, buram buram beraberlik kozan futbol aynayışları onların korkaklığının deliliydi. O dünya futbolunun yeni yıldızı Saviola yedek kulübesindeydi... Uzun zamandır forma bulamayan 34'lük Abelardo defansın ortasına emniyet süpabı olarak yerleştirilmişti... İleride Kulivert'i tek bırakıp yanına sadece Overmars'ı itekleyen Barcelona, belki de hayatının en korkak, en ürkek futbolunu sergiliyordu... Vakit çalmak için başvurmadıkları çare kalmadı... Düşünebiliyor musunuz? Koca İspanyol devi "Maç bitse de gitsek" der gibiydi... G.Saray, tarihi rakipleri F.Bahçe ve Beşiktaş'ın muhalefetine rağmen federasyonca dinlenmenin dinçliği ile güçlüydü, hırslıydı... Belki tam bir Aslan değildi ama kedi yumakla oynar gibi Barcelona ile alay ediyordu... G.Saray yakalamıştı bu devi bir kere... Köşeye sıkıştırmış, "Yer misin yemez misin" misali silkeliyordu... Fakat Barcelona, ringde bir araba dayak yiyen, ama yine de nakavt olmayan inatçı bir boksör gibiydi... G.Saray'ın kısa paslarla rakibin cezaalanına girme inadı, Barcelona defansının ahtopat bacaklı defansında çoğu kez kayboldu gitti... 15.dakikada Ümit'in aşırtma yerine zoru seçip yana uzattığı pas bir gol olsa, Türkiye bu dakikada sokağa dökülecekti... Ve ikinci yarı başladığında görüntü aynıydı... Ama Mondragon'un kalesine gelen ilk şuttaki acemiliği tüm hayâlleri alıp götürdü... Olsun... G.Saray'ın canı sağolsun...