Kaşıntının sonu

Beşiktaş resmen kaşınıyor... Bir liderde hem ses, hem görüntü böylesine kaybolur mu? Ligin en tepesinde son günlerini yaşayan siyah-beyazlılar, omuzlarındaki yıldızları söküp koluna çavuş apoleti takan bir asker görünümündeydi sanki. İsteksiz, zevksiz ve de hedefsiz. Zorla sahaya çıkıyor, zorla 90 dakikayı tamamlıyor adeta. Beşiktaş'ın paçalarından futbolsuzluk akıyor şarıl şarıl. *** Sezon başında İlhan uğruna santrfor arayışlarını elinin tersiyle iten bütün hesaplarını İlhan'a göre yapan Lucescu, şimdi tam şapa oturdu. Sinan'ı aldıran o değil mi? İlie'yi aldıran o değil mi? Ama A.Gücü karşısına çıkan 11'de bu ikisi de yok. Sergen'den santrfor kopyası çıkarmaya çalışan Lucescu, bir de onun yanına tembellikten sınıfta kalacak talebe görünümünde Tümer'den medet ummaz mı? İki sol ayak maçın ciddiyetinden uzak, sadece kendi zevkleri için iki hareket çekecek diye tahammül sınırlarını zorlayan görüntü içindeydiler. Hadi Sergen'i yaşı ve klası için bir kenara alalım. Ya Tümer? Kendini ne sanıyor? Adam yokluğunda adam işte... *** Lucescu'ya iki soru sormak lazım: 1- Bu takımın şampiyon olacağına inanıyor mu? 2- Tümer - Pancu - Serdar ve de Yasin'den ne bekliyor? Daha geçen hafta sonradan oyuna sokup, maç bitmeden oyundan alınan Yasin bu haliyle Beşiktaş'ta top toplayıcı bile olamaz. Görev kaçkını ve de forvetine destek olacak tek hareketi bile beceremeyen futbol anlayışı ile Yasin ne yazık ki, Beşiktaş formasını haybeden giyen biri. Yazıktır ona tanınan şansa, yazıktır ona verilen mangırlara. Bir takım eğer ilk 45 dakikada rakip kaleye bir defa olsun gidememişse, bu lider Beşiktaş adına utançtır. *** Ahmet Yıldırım ve Tayfur dışında Beşiktaşlı'lığını hatırlayanın görülmediği Ankara gecesinden tesadüfü bir golün çıkması kadar doğal bir şey olamazdı. Ama sonunda A.Gücü hakettiği golü de buldu. Siyah-beyazlıların rakip kaleye belki de en az yaklaştığı tek maç olarak tarihe geçtikleri bir utanç 90 dakikasının yarası çok büyük olacaktır. F.Bahçe'ye bu kadar lütuflarla davetiye çıkaran Beşiktaş, sakın ola ki ağlamasın. Haftalardır kendi etti, kendi yandı, kendi kaşındı. Bu kadar kaşıntının sonu da, uyuzluktur halince.