Ne de olsa Beşiktaş

Beşiktaş için Diyarbakırspor maçı F.Bahçe ve G.Saray karşılaşması kadar önemliydi. Çünkü o Diyarbakır, Lucescu'lu Beşiktaş'ı ligde yenen tek takımdı. Yürek acısı vardı. Hırs vardı. Ve Beşiktaş acısını da, hırsını da çıkardı dün gece. Futbol adına fazla birşey yapmadan 3 puanı indirdi cebe. Kendini yormadan ama rakibi de hor görmeden. *** Beşiktaş taraftarını anlamak gerçekten çok zor. Maç öncesi, bu takımı mâli açıdan düzlüğe çıkaran Hüsnü Güreli'ye küfür yağdırdılar önce. Hırslarını alamadılar, iki hafta sonra İnönü'ye gelecek G.Saray'a salladılar. O da yetmedi Fatih Terim'in ne anası kaldı, ne bacısı... Ne gerek var bütün bunlara? Sahada takımın şampiyonluğa giderken, sen de tribünde şampiyonluğa gitmelisin. Şampiyon takıma şampiyon taraftarın yakışacağını bilmelisin. Ama neredeee? *** Sparta Prag maçının telaşındaki Beşiktaş'ta bazı futbolcular nadasa alınırken, bazıları da buldukları forma şansını bozuk para gibi harcadı. A.Hassan geçtiğimiz günlerde ilk onbirde forma bulamazsa, Beşiktaş'tan gitme sinyalleri vermişti. Her futbolcu, ilk onbirde oynamak ister. Ama dün akşam gördük ki; Lucescu'nun bir bildiği varmış. A.Hassan'dan ne zaman verim alacağını ondan daha iyi kimse kestiremez. Sakın ola ki, A.Hassan bir daha ilk onbir isyanında bulunmasın. Dün gördük beyefendiyi. *** Beşiktaş'ta gene büyük yükü orta sahada Giunti ve Tayfur çekti. Takımın en iyilerinden biri olan ve attığı nefis frikik golünün arkasından herkesin "41 kere maşallah" dediği Tümer 41.dakikada sakatlanıp çıkınca, Beşiktaş'ın hücum gücü büyük ölçüde düştü. Defansta Emre'nin her an sakarlık kokan ve bir defa olsun pas yapamayan ayakları, sol kanatta Serdar'ın varlığı ile yokluğunun belli olmaması dışında Beşiktaş'ta aksayan dişli yoktu. İkinci yarı, Sergen'in garip hareketleri olmasa hiç çekilmeyecekti. Dün geceki maçta Beşiktaş'ın tek gayesi vardı zaten. Sadece yenmek. Futbol olsa da olurdu, olmasa da. Ve nitekim aynen böyle oldu.