Nouma klasiği

Beşiktaş'ta yeni bir dönem başladı... O yumuşak huylu, sessiz Lucescu meğer satır elinde dolaşan bir kasapmış... Geçen hafta Kocaelispor karşısında kaytaranlara olan kini bir hafta geçmesine rağmen dinmemiş Rumen'in... Tümer ve Tayfur'un Lucescu'nun keskin bıçağına yakalanması dün tribünleri de asla şaşkına çevirmedi...  İstanbulspor eski gücünden birşeylerin kaybolmadığını ispat etmek istercesine arzuluydu dün... Defansını Uche'nin tecrübesiyle sağlama alırken, orta sahasını da kalabalık tutmaya çalıştı... Cenk ve Güven'le de ileride uzun toplardan faydalanma istekleri, Beşiktaş karşısında en akılcı oyun anlayışlarıydı... Nitekim, 20.dakikada buldukları gol, İstanbulspor'un dünkü maçta yapabileceği en büyük amorti oldu... Ama bu gol, Beşiktaş defansının yapmaması gereken görev yanlışlığının ve acemiliğinin bir ürünüydü...  Karşılaşmanın ilk yarım saatine kadar iri cüssesiyle bir hayâli feneri andıran Sergen, birden sahada varlığını ve klasını hissetiriverdi... Sağ ayağıyla belki de hayatında vurduğu en düzgün şutu alkışlamayan sporsever yoktur... Dün Beşiktaş'ta görevini hakkıyla yapanların sayısı, seyrek diş gibiydi... Tipine bakıp "Tam bir futbolcu" dediğimiz Tolga, asla Beşiktaş'ın savunmasında güven vermedi... Futbol sahalarının "Müslüm Baba"sı Amaral bal yapmayan arı misali sokacak adam aradı sahada... Ama her ikili mücadelede yere uzanan hep kendisi oldu...  Lucescu'nun sıkıntıları sadece bununla bitmiyor ki... İki kanatta görev yapan İbrahim ve Niyazi ise bir başka alem... Tek orta, tek olumlu pasları yok ikisinin de... Zago, Ahmet Yıldırım ve Sergen dışında herkes bir görev kaçkınıydı Beşiktaş'ta... İkinci devrenin ortalarında Tayfur ve Tümer'in oyuna girmesi karşılaşmaya biraz canlılık getirdi... Tümer attığı nefis golle, bütün kötü düşünceleri sildi... Ya Nouma? Büyük gürültüyle oyuna dahil oldu. 5 dakikada kırmızı kart görüp gerçek yüzünü gösterdi... Çıkarken de, seyirciyi zaptetmek zorlaştı... Sahaya fırlatılmayan madde kalmadı... Hele Ali Aydın'a atılan sustalı bıçak, günün en vahim, en kötü anısıydı...