Sağ olasın Hasagic!

Geleceğin milli takımı mı, yoksa bulunabilen en iyi milli takım mı, anlayamadığımız bir kadroydu bu... F.Bahçe'nin en formsuz kalecisi burada... G.Saray'ın bu sezon en fazla geçit veren stoperi ve sol kanat savunucusu burada... Aylardan beri sakatlıklarla boğuşan Arda, Sabri burada... F.Bahçe'nin, kafasına göre takılan "vurdumduymaz" haylaz çocuğu burada... Beşiktaş'ta, o da hatır için, sadece bir maç ilk on birde sahaya çıkmış, uzun boylu disiplinsiz genci burada... Ayhan, Aurelio ve İbrahim Kaş'ı, hadi bunların dışında tutalım... İşte bizim milli takımımız buydu dün gece... *** Bosna'yı, fazla ciddiye almayan bir anlayışla çıktığımız karşılaşmanın 27. dakikasında bir gol yedik ki, evlere şenlik... Bir serbest atış ve o topa armut toplamak için ağaca uzanan bir tarım işçisi gibi çıkan Volkan'ın hediyesi, o ana kadar sahada hiçbir varlık gösteremeyen rakibimize, milli piyangonun büyük ikramiyesi gibi geldi... Sistemimizin ne olduğunu anlamadan, sahada futbol adına bir ışık görmeden ilk yarıyı kapadığımızda, bu milli takımımızın bu güne kadar gördüklerimizin en ağırlığı olmayan ekibi olduğunu anladık... Hele Batuhan'ın sakatlanıp çıkıncaya kadar, ne yaptığını gören var mıydı acaba? *** İkinci yarının, tüm olumsuzluklara rağmen lehimize döneceği inancımız tamdı yine de... Çünkü Bosna Hersek ekibi, bizim ayarımızda bir takım değildi... Hele, İstanbul B.Belediyespor'un da kalesini koruyan Hasagic gibi, sakar bir kalecileri vardı ki, nasıl olsa bir falso yapacaktı... Nitekim çok beklemedik... 51. dakikada, Volkan'dan daha beter bir golü kalesine buyur ettiğinde, bize hem moral, hem de hırs aşıladı... Maçı tek kaleye döndürdük... İkinci gol nasıl olsa gelecekti... Ve ilk golün benzeri vuruş bu defa Sabri'den... Servet'ten ilk, Mevlüt'ten son hamle... Hasagic'in payını da, unutmayalım hani...