Sağ olun çocuklar

"Maçı 90 dakikanın dışına uzatmayacağız" dedi... Evet, uzatmadık... "Penaltıları hiç düşünmedik ve çalışmadık" dedi... Evet, iş penaltılara gerçekten kalmadı... "Çeklere hiç şansımız tutmadı ama bunu değiştireceğiz" dedi... Evet, şansımız değişti... "Gideceğimiz yer finale giden yoldur" dedi... Evet, evimizin yolunu değil, finalin yolunu tuttuk... *** Bunlar Fatih Terim'in sözleriydi... Elindeki kadrosuna öyle inanmıştı ki, Çek Cumhuriyeti gibi bir takımla final gibi karşılaşmaya çıkmadan önce, o kafasında çeyrek finali garantilemişti sanki... Oysa ayağı, kolu, kafası sağlam futbolcusu kalmamıştı elinde... Ama elde kalanların yürekleri yeterdi... Yanılmadı... Bizi yanıltmadı... Ve o takım, dün gece, tarihe geçecek karşılaşmada öylesine yürekli oynadı, öylesine muhteşemdi ki, Türklüğümüzle gurur duyduk bir defa daha onlar sayesinde... ??? Biz dün, Avrupa'nın en büyük bir takımını saf dışı bıraktık... Yüreğimizle, inancımızla... Oysa onların gelen iki golü ile tüm ümitlerimiz kırılmışken, gardımız düşmüşken, bizim yaptığımız bir tarihe geçecek zaferdi... Karşılaşmanın ilk yarısında gole kadar geçen dakikalarda, savunmamızın her an bir hata yapacağını bekledik hep... Çünkü sakatlığını bahane etmeden ama bir yerde de futbol hayatını riske atarak oynayan Servet'in yanında, onun kadar yürekten kimse yoktu... Ve Koller'in golü bu yüzden, hiç de sürpriz olmadı... İkinci yarıda, Plasil'in golü ile nötrleştiğimizde "Buraya kadarmış" diyerek, yüreğimiz yandı o an... *** Ama o ikinci yarıda bir başka oynuyordu sahadaki aslanlar... Onlar, hocaları gibi inanmışlardı zafere... Onlar gollerin peş peşe geleceğini biliyorlardı sanki... Önce Arda, sonra Nihat ve tekrar Nihat... Dünyanın en iyi kalecisi olarak gösterilen Petr Cech, yerden kalkamaz olmuştu... Ve koca Çek takımı oyuncağımız olmuştu... Bunun adı mucize değil, inanmışlıktı... Bunun adı Türk'ün neler yapabileceğinin ispatıydı... Yolumuz daha da açık olsun... Sağ olun çocuklar... Mutluluğu doya doya yaşa Türkiye'm ...