Şef Mesut!

Avrupa Şampiyonası'nda "kedinin, yumakla oynadığı" bir karşılaşmadan ne kadar zevk alırsanız, biz de o kadar zevk aldık... Bir tarafın orkestrasında tek akort bozukluğu olmadan mükemmel bir senfoni çalınırken, diğer tarafta hayatında müzik kültürünün yanından geçmemiş, bırakın kemanı, flütü, darbuka bile çalmamış bir topluluktan kulakları tırmalayan "vur patlasın, çal oynasın" cinsinden baş ağrıtan bir gürültü... Klas ve savrukluğun tipik bir örneğiydi dün gece Gdansk Arena'daki karşılaşma... Bir Avrupa Şampiyonası'na yakışmayacak zemin... Görüntü bozukluğuna rağmen, ciddiyeti bir saniye bile kaybetmeyen Almanya'nın, Mesut'un orkestra şefliğinde sahayı enlemesine, boylamasına bir define arayıcısı gibi taramasından bulunan altınlar, Panzerlerin bu işi hak ettiğinin de resmen ilanıydı... Bir takım düşünün... Kalecisi Neuer bile taa orta sahada... Podolski, Müller ve Gomez gibi golcüler ilk onbirde yok... Onların yerine bambaşka bir üçlü forvet... Reus, Klose ve Schürrele... Ama rakip Yunanistan, karşılaşmanın başladığı andan itibaren, müthiş Alman baskısı yüzünden, nefes darlığı teşhisi ile yoğun bakıma alınacak hastaya döndü... Kalite farkı, bir yana, klas, güç, anlayış, inat, arzu, ne derseniz deyin, bunların hepsi, dün gece Almanya'da fazlasıyla mevcuttu... Şımarmadılar, karşılarında rakip olmamasına rağmen disiplinden uzaklaşmadılar ve galiba bu şampiyonanın en büyük favorisi olduklarını bir kere daha ispat ettiler...