Tadı damağımızda kaldı

Tribünlerin müthiş destek görüntüsü ile renk kattığı dün geceki karşılaşmada, futbol adına, yapılacak ne varsa, hepsine şahit olduk... Hem Trabzonspor'un, hem de Beşiktaş'ın oyunu çirkinleştirmeyip, mücadelelerini en üst seviyede tutmaları 90 dakikayı lezzetli bir sofra menüsü haline getirdi... Daha karşılaşmanın başında Trabzonspor'un erken gol bulma isteği, oyunu bir anda Beşiktaş yarı sahasına yıktı... Ama bir gerçek vardı... Siyah-beyazlı defansın Burak'ın yokluğunda çok sıkıntı çektiği söylenemez... Hem Olcan, hem Volkan ve de Hamit kalabalık defans bloğunda uzun toplar yerine verkaçlarla Rüştü ile burun buruna gelmeyi düşünüyorlardı... Egemen ve İbrahim Toraman'ın savunma aralıklarını iyi kapatmaları; Ernst'in her yardıma koşması, bordo-mavili hücumlarını saman alevi gibi söndürmeye yetti... İlk yarıda golsüzlük, maçın asla kalitesiz geçtiği anlamını taşımıyordu... Bayan ve çocuk seyircilerin kulakları sağır eden çığlıkları karşılaşmanın müthiş bir kenar süsüydü adeta... İkinci yarıda roller değişti birden... Beşiktaş oyunun hakimi oldu... Hele Quaresma'nın 53. dakikada yakaladığı bir fırsat vardı ki, benciliği yüzünden Beşiktaş'ı mutlak bir golden etti... Oysa o anda hem Fernandes, hem de Mustafa Pektemek bomboştu... İki dakika sonra bu defa Fernandes'in şutu direkten dışarı gitti... Ama 69. dakikada Halil, herkesin cömertçe harcadığı pozisyonlardan birinde, Rüştü'yü affetmedi... Bu aynı zamanda Burak'ın rolünü de iyi yaptığının kanıtıydı... 90 dakika tükendiğinde, adeta santrforsuz oynayan iki takımdan kazanmayı hak eden tarafın yüzü güldü... Beşiktaş ise, Süper Final'in adeta konu mankeni oldu böylece... SADECE FERNANDEZ YETMEZ Beşiktaş'ın bu futbol anlayışı ile bir adım ileri gitmesi mümkün değil... Koş Fernandes, yakala Fernandes, pozisyon bul Fernandes!.. Adam 'Köle Isaura' sanki...