Un da yok, şeker de!.

Bu Beşiktaş'tan kim ne bekliyor? Takım dağınık, yönetim kaçmak için bahaneler arıyor. Tribünler sanki bir amatör maç manzarasında bom boş. İnanç kaybolmuş... Amaç yok... Bu Beşiktaş'ı ancak renklerine aşıklardan başka kim sevebilir? Yazık şu Kartal'a, yazık... ??? Del Bosque'yi törenle getirip kovan bu yönetim. Rıza Çalımbay'a, "Sen bizim evladımızsın" diye sarılmasına rağmen, ondan da vazgeçen bu yönetim. Carew gibi bir dünya yıldızını kandırıp Türkiye'ye getirmişken, para için satan da bu yönetim. Yanlışları hep yanlışla yamamak düşünleri iflas ettiğinde de "Hadi bize eyvallah" demek hiç yakışık alıyor mu? Beşiktaş resmen harcanmıştır. Ve işte o harcanan takım, dün de G.Antep karşısında eski görüntüsünden farksız, tatsız, tutsuz bir 90 dakikayı daha başından defetti. Defetti, çünkü kazanmak için hiç bir çabaları olmayan futbolcuların güçleri yoktu. Mücadeleden kaçmak için çırpındılar adeta. Bomboş tribünlere maç öncesi çağrılan takıma, bir avuç seyirci, "Bu stadı siz bu hale getirdiniz" diye ihtar vermesine rağmen, bir türlü canlanamadılar, hırslanamadılar. *** Malatyaspor karşısında bir değişim sinyali gördüğümüz siyah-beyazlılarda, dün nedense bu ışığın devamını izleyemedik. Tigana'nın sahaya sürdüğü 11'i kurmak için teknik direktörlük diploması gerekmezdi. Yahu insan eski defterlere bir bakar. Bu kadro değil mi, Beşiktaş'ı bu hallere getiren? İnsan bir - iki değişikliğe imza atamazsa, Tigana'nın da Çalımbay'dan ne farkı kalır. 19. dakikada Beşiktaş'ın yediği gol bir utanç belgesidir. Sen, rakip sahanın ceza çizgisi ile aut çizgisinin birleştiği yerden frikik at, topu rakibe kaptır. Ve sonra da G.Antep'in en gerideki adamı Erman, senin kalene en yakın insan olup gol atsın. Yok böyle bir enayilik. Bırakınız dünkü maçı bir kenara. Bu Beşiktaş'ta un da yok, şeker de, tahin de... O yüzden kimse helva yiyeceğiz diye heveslenmesin.