Atomlarda cümbüş, donanma, şenlik

Çile, Türkçeleşmiş farsça bir kelimedir.. Çil kökünden gelir.. Farsça'da "40" anlamındadır.. Çile ise, 40 gün süre ile mutasavvıflarımızın ve dervişlerimizin kendilerine uyguladıkları zorlu ve perhizli bir dönemden geçme sürecidir. Fuzuli'nin Leylâ ve Mecnun'u, Şeyh Galib'in Hüsnü Aşk'ı aslında Yüce Allah sevgisini ifade eden büyük çilelerdir.. Çilekeşler, bazen sabaha kadar uyumazlar, aşk ve meşk içinde geçirirler ıstırablı geceleri.. Çoğu Allah dostları sabah olmasın ister, gecelerin sırrını çözmeye çalışır; ama, bazıları da sabahı bekler, inen nur perdelerini görmek için.. Bizim klasik Türk musikimiz, mutasavvıflarımızın inanç dünyalarına saygılı bir tutum içinde olmuştur.. Tasavvuf hayatını özendirmek için, onlar da kendi çilelerini dile getirirler.. Kimi çileli gecelerden sonra sabah olmasın ister, kimi de sabah olunca sızlanır.. Aşkı, çilelerle ifade tarzı günümüze kadar gelir.. Osman Nihat Akın, Nihavent şarkısında şöyle der: "Öyle karanlık gece ki ruhum, olmuyor sabah" Buna mukabil, Rahmetli Yıldırım Gürses "sabah oluyor" diye rast makamındaki şarkısında ifade ediyor ıstırabını: "İçime hep hüzün doluyor Yine sensiz sabah oluyor Geçiyor günler ömrüm doluyor Yine sensiz sabah oluyor.." Osman Nihat, sabah olmadığı için mustarip; Yıldırım Gürses ise, sabah olduğu için.. Büyük deha Necip Fazıl Kısakürek'in "sabah"ı ise, hepsinden farklı: "Ne sabahı göreyim, ne sabah görüneyim Gündüzler sizin olsun, verin karanlıkları Islak bir yorgan gibi iyice bürüneyim Örtün üstüme örtün serin karanlıkları.." Aslında karanlığa çok şeyler borçluyuz.. Karanlık olmasa, biz aydınlığın kıymetini nasıl anlayabilirdik?.. Kısakürek, Çile şiirinde ise: "Atomlarda cümbüş, donanma, şenlik; Ve çevre çevre nûr, çevre çevre nûr." O nurlar gündüz ışığına benzemez.. Tabii, o nurdan nasibini alanlar için anlatıyoruz bunları...