Hayata dair...

Temizlik yaptım bugün... Hem de tüm benliğimde... Tüm kaslarımı, sinirlerimi, kemiklerimi hatta kanımı temizledim... En küçük yerlerine, kıvrımlarına girmiş, sinmiş bütün pislikleri attım... Kırgınlıklarımı dışarı çıkardım ilk önce... Görmenizi isterdim... İçimde ne kadar da büyük bir yer kaplıyorlarmış... Kırgınlıklarımı atarken, bakmadım neydi onlar diye... Gelecek geçmişten çok daha fazla yaşanmaya değer... Onların yerine bağışlamayı yerleştirdim özenle.. Titizlikle her kırgınlığın üzerine ektim bağışlamanın tohumlarını... Bağışlamayı ekerken, tekrar kırılmaktan korkuyordum belki... Kıskançlığımı çıkardım... Meğer ben ne az kıskançmışım... Çok kolay oldu. Sevindim... Sanki kaybettiğim bir eşyamı bulmuş gibi oldum... Çok şükür ki kin ve nefret yoktu yüreğimde... Nasıl temizlerdim bilmiyorum... Sıra korkularıma gelmişti... Çıkarmaya bile korktum önce... Ne çok alışmışım onlarla yaşamaya... Bunca acı ve endişeye nasıl alışılır anlayamadım... Her gün yeni yeni endişelerle beslenen yeni korkular birikmişti içimde... Mutluluklarımı, umutlarımı ne de çok ertelemişim... O an bu ilgiyi onlara verseydim, her gün onları düşünüp birer umut daha ekleseydim, almadan verip, beklemeden sevseydim, herşeyden önce içimdeki sevginin ve gücün daha fazla farkında olsaydım böyle bahar temizliklerine ihtiyaç kalmazdı... Çok zorlandım korkularımı temizlemekte... Birbirlerinin içine halkalar biçiminde girmişlerdi, kenetlenmişlerdi adeta... Ama bir bebek şefkatiyle, öperek, severek, okşayarak ve onları bir zaman kâbus gibi yaşamaktan pişmanlık duymayarak çıkardım içimden... Kızsaydım korkularıma, bağırıp çağırsaydım onlara yine dönüp dolaşıp geleceklerdi biliyorum... Temizlik yaptım bugün, bahar temizliği... Neşe ektim, hoşgörü, güven, sevgi ektim... Almadan vermeyi, sevilmeden sevmeyi, paylaşmayı ektim... Çılgınlık ektim, doğallık, bağışlama ektim içime... Aşk ektim her hücreme... Coşku, heyecan, sessizlik ektim... Tüm güzel fikirler sessizken geliyor bana... Kabullenme ektim... Baş eğme değil... Olduğu gibi kabullenme... - Edward Morrison - bizimkiler * Engin Abi'nin arabası çalındı... Polise dilekçe verip, bulunması için müracaat etti... İki gün geçtikten sonra, güvenlikten arayıp, "Abi arabayı sürekli otoparkta bırakmak yasak... Al bunu" dediler... * Emin "kurbanlık düve" haberini okurken, "Tashih var" diye Ahmet Abi'ye koştu, "Abi deveyi düve yazmışsınız, geçen de vardı da söylemeyi unuttum, dikkat edin biraz..." * Bilgehan akşam evde televizyon seyrederken birden elektrikler gitmiş... "Vakit erken, bari biraz bilgisayarı kurcalayayım" diye koşmuş, açamayınca evdekileri fırçalamış, "Yine kim bozdu bunu" diye.. temelin yeri Fadime; "-Hadi beraber gidip kürklere bakalım..." Temel; "-Hadi... Yalnız acele edin biraz, hayvanat bahçesi 18.00'de kapanıyor..." Temel, "Ben de Güney Asya felaketinin kurbanıyım" demiş; "-Fadime'yle Miami'de tanışmıştım..." Dursun; Nişanlın Fadime'den neden ayrıldın?... Temel; Mantıklı ol... Sen sefil, kültürsüz, kıskanç biriyle evlenir miydin?... Dursun; Hayır... Temel: Eh işte... Fadime de evlenmek istemedi... diyAlog... (KANAL D - Size Anne Diyebilir Miyim...) KAYNANA ADAYI BELMA: Kızın karnından bip bip bip diye sesler geldi... Biz rahatsız olduk... (TGRT - Serap Ezgü ile Kadının Sesi...) SERAP EZGÜ: Sizin hemen savcılığa gitmeniz gerekiyor... MUSTAFA ÇAMYAR: Bana bir araba tahsil ederseniz savcılığa gidebilirim... (TGRT - Tulûhan'la Her Sabah...) TULÛHAN: Bazıları arabesk dinler, bazıları Ferdi Tayfur dinler... Siz ne dinliyorsunuz?... Son sözleri... "-Hakan Şükür... Necati Ateş... Hasan Şaş... Ergun Gürsoy..." (George Hagi - Sezon sonu gönderilecekler listesini açıklarken...) "-Kimse çok şey beklemesin, şampiyonluk şansımız % yâzpencâh (% 51)..." (Mustafa Denizli - İran'ın Pas takımındaki ilk basın toplantısında...) "-DSP bir gün yeniden iktidara gelecektir... Ya kanlı olacak, ya da kansız..." (Rahşan Ecevit - Şaşırtmaya devam ederken...) "-Televizyonlarınızda Ms. Semra diye bir kadın dolaşıyor... Hani işkence bitmişti?..." (Balkenende - Kıbrıs sorununa kardeş bahaneler uydururken...)