Olmaz böyle şey!

Ne şanslıyız... Ne mutluyuz... İsviçre'de böylesine tarihi maçın tanıkları olduğumuz için... Gözümüzün önünde bir Avrupa devinin devrilişini gördüğümüz için... Bitti denilen maçı, söke söke alan millilerimizle Stade de Geneve'da gurur duyduğumuz için... *** Terim'in kenarda yerinde duramadığı karşılaşmaya hiç de fena başlamayan milliler, Çek takımının dev adamı Koller'i durdurmak için canla başla çalışıyordu... Hele sakatlığını hiç bahane etmeyen Servet'in, bu dev adamla başa çıkabilmesi alkışlanacak hareketti... Ama ne yaparsanız yapın Koller'i durdurmak mümkün değildi... Nitekim 34. dakikada, tüm defansımızı uyutan bu müthiş golcü, defansımızın şaşkın bakışları arasında kalemizi nişanladığında, mutluluğumuzun da son geldiğini anladık... *** İkinci yarıdaki çabalarımız, bir şeylerin değişeceğini müjdeliyordu sanki... Ama Plasil'in golü, sanki sonumuzu getirmişti... İsveçli hakemin, maçın başında çıkardığı kartlarla frenlediği, Emre Aşık'ın oyuna girmesindeki gecikme yüzünden yediğimiz ikinci gole zemin hazırlaması da sinirlerimizi bozmuştu... Ama sinirleri ve morali bozulmayan, sahadaki aslanlarımız vardı... Neler yaptılar neler? Önce Arda, sonra Nihat... Aman Allah'ım, gözlerimize inanamıyorduk... Biz sevinçten havalara uçarken, karşımızda Çek takımı yerle bir olmuştu... Şükürler olsun... Bu zafer Türkiye'mize kutlu olsun...