Hayatın ritmi aç kapa

Dün tarih oldu, yarın ise bilinmiyor. O halde bugünün kıymetini bilmeli. Aç kapa derken epeyce gerilmiştik. Açıldı mı, kapandı mı tam anlaşılmadı ama yine de iyi oldu. Hiç değilse, bir süreliğine gevşeriz. Aç kapalar bitmiyor. Hayatımızdaki aç-kapaların; ne kadar çok şeyi açıp kapadığımızın farkında değiliz. Aletleri, çantaları, fermuarları, muslukları, telefonları, kapıları, ocakları, kitapları, bilgisayarları, çeneleri, gözleri, habire açıyor kapıyoruz. Hepimizin bir işi-dükkânı-tezgâhı var, her gün açıyor, kapıyoruz. Hayatı bir dizi aç-kapa arasında yaşıyoruz. Kapanmayan açılmıyor, açılmayan kapanmıyor. Aç-kapa hayatın cilvesi. Doğum ve ölüm de sanki bir açılış, bir kapanış. Kabir hem bir kapanış, hem de bir açılış. İnsanoğlu, bunları bile bile, açarken seviniyor, kaparken buruluyor. Almak hoşuna gidiyor, vermekten hazzetmiyor. Bırakmak, terk etmek, vazgeçmek zor geliyor. Büyüse de değişmiyor, elindekine sıkı sıkı sarılıyor. Alışkanlıklarının esiri oluyor. Satsan satılmaz, atsan atılmaz vaziyeti her yerde... Pazarlamada en zor kararlardan biri, yürümeyen işlerden, kâr getirmeyen alanlardan, müşterisi kalmayan ürünlerden, bozulan piyasalardan, verimsiz müşterilerden vazgeçebilmektir. Mezarlıklar vazgeçemeyenlerle; firmaların depoları devir hızı düşük, ayak bağı mal ve çeşitlerle; evler ise gereksiz tak-tukla dolu. Firmaların müşterilerinin çoğunun zahmeti çok, getirisi az oluyor. Çoktan az, azdan çok çıkıyor. Vazgeçmesini bilen, daha iyi müşteriler buluyor. Uzmanlar, içinden geçtiğimiz şu dönemde, önceden hayal bile edilemeyecek çapta radikal değişiklikler yaşadığımıza dair yorum ve tahminlerde bulunuyorlar. Bu, yeniden şekillenme döneminde, siyasette, hukukta, ekonomide, iş ve pazarlama âleminde aç-kapa adımlarımızda bütün bir millet olarak aynı şarkıyı söyler, hoş bir ahenk ve tatlı bir ritim tutturabilirsek dünya bizi dinleyecek. Aksi halde, düşmanları güldüreceğiz. Malum, dostun çoğu az, düşmanın azı bile çoktur demişler. > (Pazarola, pazartesi günleri yayınlanır.)