Her yerde savaş var

Savaş haber ve görüntüleri medyanın baş malzemesi. Filmler, diziler, entrika, cinayet, vahşet ve silahtan geçilmiyor. Çocuklar en fazla silah ve savaş oyunlarına ilgi gösteriyor. Savaşların tam göbeğinde medya var. Medya patronlar savaşı da hakeza. Medya, oldum olası, mal ve hizmetler yanında, siyaset, ideoloji, rejim ve uluslararası mücadelenin de en temel ajanı. Belli ideolojilerin borazanı olarak medya daha etkili olmak, daha çok satmak, daha fazla tiraj ve reyting almak, daha çok kazanmak hevesi ardından bir de ülke yönetmek hırsına kapıldı. Birbirleriyle didişen medya kuruluşları işi "entegre" ve "kombine" organizasyonlara, bazılarına göre düzenbazlıklara kadar götürdüler. Şimdilerde tencere dibin kara oyunu oynanıyor. Usta medyacı Mehmet Barlas matbuattan, neşriyata, oradan medyaya uzanan tencere tava ve medya savaşlarını geçenlerde bir güzel özetlemişti. İş dünyamız, medyası olmayan "iş adamı" ve medyası olan "para kazanıcı" gibi iki gruba ayrıldı. Medyası olmayanın hali yaman. Müşterinin patron olamadığı, olmayı bilmediği yerlerde başka patronlar at oynatıyor. Müşteriler, kendilerinin bir numaralı değişken, belirleyici asıl unsur olduklarını fark etmedikçe, medya patron savaşları sürüp gidecek. Halk, başkalarının savaşının bir parçası, bir piyonu olmaktan kurtulamayacak. Halk, müşteri, neden kendi savaşına, kendi ekmek kavgasına, kendi davasına sahip çıkmaz? Neyi nereden alacağını, neyi seyredeceğini, dinleyeceğini, okuyacağını, yiyeceğini, içeceğini, neye bineceğini düşünürken işin önünü arkasını, verdiği paraların nereye gittiğini, kime hizmet ettiğini, nerede kullanıldığını niye hesap etmez? Hem de ramazan mübarekte? Kendisine saygı duyup ona sahip çıkanlarla, her gün ona hakaret ve alay eden, değerlerine saldıran medyayı ve ticarî markalarını niye hâlâ bir tutar? Bilen varsa beri gelsin? > (Pazarola, pazartesi günleri yayınlanır.)