Aptal makine akıllı insan

İlk bilgisayarı 70'li yılların başında Ege Üniversitesi'nde asistan iken gördüm. Koca bir odayı dolduran bir IBM-130'u görmek için randevu aldığımızı, bilgisayarın bulunduğu odaya girerken ayaklarımıza galoş taktığımızı hatırlarım hep ve gülümserim. Hatta ilk 'air-condition' cihazını da o odada görmüştüm. O zaman için o alet bizim aylarca uğraştığımız hesaplamaları; kart delmesi, hata düzeltmesi vesair işlemler dâhil iki üç günde yapıyordu. Bu muazzam bir hızdı. Adeta şaşkına dönmüştük. Şimdilerde bu hesapları basit bir hesap makinesiyle yapmak mümkün. İşte o günlerden itibaren bizi yavaş yavaş saran bir paradigma şimdi birçoğumuzu esir almış durumda. 'Bilgisayar her şeyi halleder!' Aslında o zamanlar bilgisayar için 'Dünyanın en aptal makinesidir, bütün numarası; bıkıp usanmadan en basit işlemler için bile binlerce işlemle sonuca varmaktır. Zerre kadar muhakeme kabiliyeti yoktur' diyenler de vardı. Ama insanoğlu bu aptal ama hızlı alete esir olmuştu bir kere. Şimdilerde etrafta olan bitene bakıyorum, değişen pek bir şey yok. Herkes 'fare'nin kuyruğundan yakalamış ha bire oyun oynuyor. Herkes derken sadece çocukları torunları kastetmiyorum koca koca adamlar-kadınlar bilgi üretme derdinden yoksun bir şekilde bilgisayarın 'pencereleri' arasında olur olmaz konular etrafında koşuşup duruyorlar. Bilgisayarın klavyesini kullanarak oyuna dahil olamadığımız, başkalarının ürettiği bilgileri yorumlamadan kullanmaya devam ettiğimiz takdirde yarışa devam etmemiz mümkün görünmüyor. Bütün eğitim sistemimizi bilgi tüketen değil bilgi üreten insan yetiştirmeye doğru yöneltmeliyiz. Yoksa milyonlarca genci (tabirimi lütfen mazur görün) yarış atı gibi imtihandan imtihana koşturmakla bir yere varamadık, varamayız. Aptal makine bilgisayar, akıllı insanlara hizmet eder. Aptal insanları ise kendine esir eder. Olan da bu değil mi?