4X100 bayrak yarışları

Kendimden bahsetmek gibi algılamayın lütfen, bugün yine ilk yönetim tecrübem olan "İzmir Fuar Müdürlüğü" günlerimden bahsedeceğim... Göreve başladığım ilk gün bütün pesoneli toplamış ve onlara "Bu görevler bayrak yarışı olarak kabul edilmeli, herkes kendi dilimindeki kısmı bütün gayretiyle koşmalı ve de görevi makamı, her neyse kendinden sonra gelenlere en uygun şekilde devretmeye gayret etmeli, bayrak yere düşerse yarışta başarı olmaz..." diye başlayan bir konuşma yapmıştım. Sonraki beş yılda bu samimi konuşma çalışma arkadaşlarım tarafından ara sıra hatırlanmış ve takımımızın başarısı için çok önemli bir motivasyon olduğu söylenip durmuştu. Bu arada yöneticiler tarafından atılan böyle yakışıklı nutuklar olumlu davranış ve uygulamalarla desteklenmezse fayda yerine zarar verebilir, bunu da hatırlatayım izninizle. Sonuçta tamamen politize olmuş belediyecilik anlayışının gereği olarak; seçimi kazanan Yüksel Çakmur -yüzümü görmeye bile tahammül edemediğinden olsa gerek- beni çalakalem bir yazıyla görevden almıştı... Halbuki bendeniz belediye başkanı değişince görevden alınacağımı bildiğim için yeni arkadaş göreve başlayınca kendisine faydalı olacağını düşündüğüm beş sayfalık bir rapor hazırlamıştım. Ama maalesef benden sonra göreve gelecek kişiyle tanışamadan üniversitedeki görevime geri dönmüştüm... Aslında yine de olgunluk gösterip o raporu yeni müdüre verilmek üzere bırakabilirdim. Nefsime yenildim, yırttım attım!.. Sonuç olarak küreselleşme rüzgârlarının yeni yeni esmeye başladığı o yıllarda beş yılda kazanılan tecrübe ve bilgi birikimi çöpe gitmişti... Nereden mi esti bu müdürlük hikâyesi yine? Baksanıza dünyanın en kaliteli yıldızlarını barındıran Amerika'nın "dört çarpı yüz bayrak yarışı" takımlarının ikisi de bayrağı adam gibi aktaramadığı için elenip ele güne rezil oldular... Bilmem Türkiye bürokrasisi ve yöneticilerinin hâlini anlatabildim mi?..