Adam yerine konulmak

"Bir organizasyonun maruz kalabileceği en önemli tehlike nedir?" diye sorsalar uzun bir liste yapılabilir. Herkes de bu listedeki tehlikelerden birine daha fazla önem verebilir. Bu soruyu kendime sorulmuş kabul ediyor ve cevabını veriyorum: "İki başlılık"... Gerçekten bir takımın iki başlı bir yönetimle başarılı olması mümkün değildir. Her organizasyonda, ister üç kişilik iş takımı olsun, ister kocaman bir şirket, "son sözü söyleyen bir kişinin" varlığı şarttır. Bütün mesele "son sözü söyleyenin" bu sözü söylemeden önceki anlayışında düğümlenir. Eğer bu kişi yani "lider" son sözü söylemeden yani "karar vermeden" önce örgütünün sesine iyi kulak verebilir, onların görüşlerini samimiyetle dinleyip, bu görüşleri objektif şekilde analiz edip, kararını bu değerlendirmeler ışığında verirse büyük çapta kaliteli kararlar alabilir. Aksi takdirde kararları yanlış olabileceği gibi, bundan daha önemlisi birlikte olduğu kişilerin kararlara katılma oranları düşer. İşte bu son söylediğimiz, "yani örgüt üyelerinin kararlara katılmada isteksiz" davranmaları, yanlış kararların vereceği zarardan daha fazla zarar verebilir örgüte. Son sözü söyleyen herkesin fikrini samimiyetle dinlerse, takım üyeleri öncelikle "adam yerine konulduklarını" hissederler. İşte bu "his" insanoğlunu motive eden en önemli husustur. Bu şekilde motive edilen insanlar üst yönetimin yanlış kararlarının etkilerini yürekten gayretlerle en aza indirebilir, doğru kararların etkilerini zirveye taşıyabilir. İşte bu, ülkemizin atlattığı bunca badireye rağmen neden hâlâ ayakta durduğunu açıklayan önemli bir tespittir. Bu millet her şeye rağmen "küsmez" ve "ümitsizliğe düşmez." Çünkü kendinden çok emindir, adam yerine konulmak diye bir derdi yoktur. Çünkü bu millet "adam gibi bir millettir." Tarih bunu görmüştür, gelecek de görecektir. Yine coşmuşum bugün, di mi?..