Alamancı yeğenim!
Akrabalık bağlarımızın gittikçe zayıfladığını sizler de farkediyor musunuz? Geçen gün 28 yaşında bir yeğenle ilk defa karşılaştık. Şimdi bu yeğenle ilgili birşeyler yazacağım bugün; ama lütfen ona iş arıyorum şeklinde anlamayın. Yeğen Almanya doğumlu, orada büyüme, Alman vatandaşı, anne baba halen Almanya'da. İTÜ mezunu inşaat mühendisi, Almanya'da üç yıllık iş tecrübesi var, sonra çalıştığı şirket faaliyetine son veriyor. Yeğen de bir türlü alışamadığı Almanya'dan Türkiye'ye, vatanına dönüyor. Birçok kimsenin gitmek için can attığı Almanya'yı sevmiyor. Türkiye'de iş bulamıyor. Direniyor, bilgisayar konusunda kursları tamamlıyor. Sertifikasını alıyor. Ve de hâlâ Türkiye'de bir iş bulurum, ülkeme katkıda bulunurum ümidi ve arzusuyla dönmüyor Almanya'ya. Hâlâ direniyor. Yalnız, yeğen Türkiye'nin durumunu da sorgulamıyor değil. Kaynaklar açısından dünyanın en zengin ülkelerinden biri olan Türkiye'nin neden dünyanın en geri ülkeleri arasında olduğunu çözmeye çalışıyor. O da herkes gibi durumu analiz ediyor. Birtakım değerlendirmeler yapıyor. Ve sonunda esas problemin "yönetim"de yattığına inanıyor. O zaman açık kalple yakın gelecekte durumun düzeleceğine pek inanmadığını, buna rağmen son raddeye kadar direneceğini, ülkeyi terk etmeyeceğini söylüyor. Şimdi böyle bir elemanı yetiştirmek için yapılan masrafları hesaplayın. Ve çevrenizdeki gençleri de gözönüne alarak bunun ülkeye kaç yüz milyar dolarlara mal olduğunu göze alın. Diğer taraftan bunun için ana babaların, kardeşlerin, öğretmenlerin katlandıkları fedakârlıkları düşünün. Gözyaşının tadını bilmeyen bilgisayarlarla bu fedakârlıkları değerlendiremezsiniz! İşte böyle bir hazineyi değerlendiremiyor, adeta çöpe atıyoruz. Sonra da onun bunun göndereceği birkaç kuruş borçla, eski borçları ödemenin muhteşem plan ve programlarını millete kurtuluş reçetesi gibi sunuyoruz. Bilgi çağının yıldızı olan "İnsan"a her yönüyle sahip çıkmadan bir yere varamayız. Ne dersiniz, benim yeğen insana gereken değer verilmeyen bir ülkeye daha ne kadar tahammül edebilir? Bu konuyu halledelim, sonra seçimleri konuşuruz.