Ben de global takıldım bugün

Mustafa Selçuk genç yaşında ekonomi ve özellikle finans piyasasında olan biteni algılama kabiliyetine ulaşmış biridir. Salı günkü yazısında kriz konusunda İstanbul dışında olduğum için ancak basından takip edebildiğim toplantılardan bir demet cümle sunmuş bizlere. Dünyanın ekonomi ve kriz konusunda otorite kabul ettiği birçok kişinin söyledikleri "öğrenen organizasyon kültürü"nü duymuş biri olarak beni de tatmin etmedi. Malum o kültürde problemlerin semptomatik (belirtilerden hareket edilerek) değil, radikal (temel, derinlerdeki) sebeplerini kestirmeye çalışmak gerekir. Ayrıca problemin ortaya çıktığı bünyenin (burada tüm dünyanın) bir bütün olarak ele alınması gerekir. Bu görüş açısıyla "Global Ekonomik ve Malî Krizin Çözümü"nü bütün dünyada bu konuya etki eden temel meseleleri ele alarak çözmek mümkündür. Mesela; Asya ve Afrika'da milyonlarca insan açlıkla boğuşurken ABD'deki üç yüz milyona yakın nüfusun yarıdan fazlasının (bendenizin de hafiften dahil olduğum ve de kibarca) obez denilen aşırı kilolu duruma gelmesine sebep olan gıda tüketimini düşünmeden, bütün dünyada ekonomik hayata ve üretime katkısı çok sınırlı olan lüks iletişim araçlarına yatırılan kaynaklar sorgulanmadan, Nobel ödüllü Pakistanlı Profesör Muhammed Yunus'un ortaya koyduğu "Küçücük mâli desteklerle" üretimin artırılıp milyarlarca insanın hem üretici hem tüketici olmasını sağlamaya gerektiği şekilde kafa yormadan, "hart-zort" yönetim tarzlarıyla koca koca şirketlerin kendi krizlerini kendilerinin çıkardıklarını fark edip bununla ilgili tedbirleri almadan, paylaşmanın; başkalarının dertleriyle dertlenmenin insanoğlunun mutlu olmasının en önemli faktörü olduğunu idrak etmeden... Daha birçok sosyolojik, psikolojik, ekonomik, politik sebepler sayılabilir. Bendenizi gelecek için ümitlendiren bir durum var. Son yıllarda gittikçe daha yaygın bir şekilde; global problemlerin tartışıldığı global toplantılar düzenleniyor. İnsanoğlu "Yaratandan ötürü yaratılanı sevmeye"ne kadar çalışırsa o kadar mutlu olacak...