Bu ülkede YÖK yok mu?

Bendeniz 1970-1990 yılları arasında İzmir'de iki üniversitede görev yaptım. Görev yaptığım fakültelere arasıra uğramaya gayret eder, arkadaşlarımla hasret gidermeye çalışırım. Gözlemlerim ana hatlarıyla şöyle... Üniversitede değişen birşey yok. Yine araştırma fonları kısıtlı. Öğretim üyelerinin araştırma yapamamaları yanında yurtdışı yayınları takip etmeleri yine sınırlı. Internet sayesinde dış dünyayla bağlantı sağlanabiliyor. Ancak üniversitelerimiz dünya kültürüne, medeniyet ve teknolojisine birşeyler katma açısından az gelişmiş ülkeler seviyesinde. Yıllar boyu değişen, arkadaşlarımın saçları, mobilya ve halıların renkleri kırlaşmış! Değişmeyen birşeyin daha olduğunu, geçtiğimiz Cumartesi günü ülke sanayiinin her türlü pompa ihtiyacını sağlayan bir şirketin bayiler toplantısında öğrendim. Konuşmanın sonrasındaki kokteyl esnasında şirketin Trabzon bayisi olması yanında artık dostu ahbabı olmuş duayen bir sanayici ile sohbet ettik. Konu, Karadeniz Teknik Üniversitesi'yle sanayicilerin işbirliği yapamamalarıydı. Sanayici, üniversitedeki mevcut milyonlarca dolarlık test cihazlarından verimli şekilde faydalanamadıklarından yakınıyordu. Bu arada şirketin genç ve dinamik genel müdürü İstanbul Teknik Üniversitesi ile Sanayi-üniversite işbirliği konusunda epey mesafe aldıklarını anlatıyordu. Yılların uzatmalı problemi "Sanayi-Üniversite İşbirliği" İstanbul'da bir ölçüde hale yola konmuş ancak, Anadolu'da hâlâ kafa ağrıtıyor. Sebep olarak da bürokratik engeller öne sürülüyor. Üniversiteler aynı kanuna bağlı olarak çalıştıklarına göre, neden Karadeniz Teknik problemli İstanbul normal! Bunları düşünürken, bütün bu problemlerin çözümü için Yüksek Öğretim Kurumu'nun kurulduğu günleri hatırladım. O niye bu işleri beceremiyor diye düşündüm! Sonra YÖK Başkanlarının Türkiye'ye nizam vermekten, asli sorumlulukları olan üniversitelere vakit ayıramadıkları düşünülebilir mi, dedim kendi kendime... Siz ne dersiniz?