Demokrasi terbiyesi

Demokrasi öyle kolayca ele geçmiyor ve yerleşmiyor. Herkesten özellikle; seçilip bir partinin başına geçme imkânı sunulan ve parti lideri denilen kimselerden daha fazla fedakârlık bekliyor... İnsanlar tarafından öyle ya da böyle örnek alınan liderlerin davranışları demokrasinin kökleşmesinde önemli rol oynuyor. Son bir yılda Batılı demokrasiler dediğimiz ülkelerde olan bitene şöyle bir bakın. Yunanistan dahil; İspanya, Fransa diğer birçok ülkede ve son olarak Almanya'da partisinin oy kaybettiğini hisseden (gören değil) liderler yerlerini yenilere devretmekte bir an tereddüt etmiyorlar. Bu devir törenlerinde gözyaşlarını tutamayanlar bile oluyor. Batı'yı bu kadar örnek aldığını söyleyen bizim liderlerimiz ise tam bir "duvar" gibi, bulundukları yerden bir milimetre kıpırdamıyorlar. Partileri yok oluyor, onlar hâlâ ortaklıkta dolaşmaktan sıkılmıyorlar. Hatta "Batı taklitçiliği" sözünü diline dolayan bir parti lideri -kanunen yasaklı olmasına rağmen- hâlâ meydanlarda boy gösterebiliyor. Bundan sıkılmıyor, hatta zevk aldığı yüzünden anlaşılıyor. Ve daha da kötüsü, Türk halkının, her partinin tabi olduğu eşit şartlarda yapılan bir seçimle Başbakan yaptığı eski talebesini, hiçbir saygı ifadesi olmadan ön ismiyle anıyor, Türkiye Cumhuriyeti Başbakanına Libya liderine gösterdiği nezaketi göstermekten kaçınıyor. Kısır çekişmelerin sonu!.. Daha da ileri gidiyor, "Ordu"yu; eski talebesini ve onun partisini "terbiye etmesi için" göreve çağırıyor! Ve bütün bunlara rağmen hâlâ desteklediği parti, aday gösterecek şahıslar bulabiliyor. Hâlâ meydanlara vatandaşlarımızdan bazılarını toplayabiliyor. Allah'a şükür kimseye şahsi kinim olmamıştır, olmaması için de gayret ve dua ederim. Ama ülkenin geleceğini karartmaya yönelik bu tür davranışları hazmedemiyorum. Çünkü dünyanın gidişatı kısır çekişmelere gömülen ülkelerin batıp gideceğini gösteriyor! Ülkenin batıp gitmesine kimin gönlü razı gelebilir.