En büyük derdimiz

Yönetim; başına gelenlerin çok iyi bildikleri gibi oldukça zor ve yıpratıcı bir iştir. Bu işi beceremeyenler kamuda başka bir yere tayin olurlar, özel sektörde koltuklarını ve tatlı maaşlarını kaybederler ama olan sonunda ülkeye olur. Ülkenin kaynakları heba olur gider, kimse bunun hesabını yapmaz ya da yapamaz. Mesela bir darbe yapmak bir nevi yönetim kararıdır. Ya da 'verdimse ben verdim' demek yine bir yönetim tarzıdır. Mesela 'Onlar ortak biz pazar' gibi yakışıklı bir slogan bulmuş olmak bunu uygulamaya koymak bu ülkeye yıllar kaybettirmiştir. Dış politikada anlık bir kendini tutamama hali ülkede derin yaralar açabilir. Özel sektörde de yapılan yönetim hataları büyük kayıplara sebep olur. Ancak sanki özel sektörün kaybı ülkenin kaybı değilmiş sadece o şirketin, hatta o şirketin sahiplerinin kaybıymış gibi görülür. Dahası yıllardır körüklenmiş 'servet düşmanlığı' zihinsel kalıbı dolayısıyla bu kayıplardan keyif almak gibi anlamsız davranışlar sergilenebilir. Sonuç olarak her kademedeki yöneticilerimizin karar kalitelerini yükseltmek zorunluluğumuz vardır. Bu zorunluluk gittikçe daha acımasız hale gelen 'rekabet canavarıyla' baş edebilmek için hayatî önem kazanmıştır. Şimdi lütfen rekabette başarı için olmazsa olmaz hale gelen 'yönetim' konusunda yöneticilerimizin ömürleri boyunca kaç kitap hatta kaç makale okuduklarını, kaç seminer ya da kursa katıldıklarını çaktırmadan sorgulayın! Bakalım ne cevaplar alacaksınız? Çaktırmadan dedim çünkü bizde bir şeyi bilmediğimiz zaman o'nu öğrenmeye değil, bilmediğimizi 'çaktırmamaya' gayret ederiz malum. Gayem kimseyi üzmek kırmak incitmek değil, bazı gerçekleri ortaya koymak. Çünkü çok şükür; "Cihan bağında ey âkil, budur makbul-i ins-ü cin Ne kimse senden incinsin, ne de sen kimseden incin" diyebilen bir kültürün hayranı olanlardanım.