Hayır dualarla...

Ortaokul son sınıfta yani on dört on beş yaşlarında idim 27 Mayıs darbesi olduğunda. Babadan, dededen kalma 'Menderes sevgisi' vardı. Bu sevginin tabii belli sebepleri vardı. Kimse kimseyi hele bir siyasetçiyi laf olsun diye sevmez. Neyse... Bir gün Adnan Menderes'in asıldığı haberi geldi. O temiz duygularla sevdiğim insanın hem de vahşice katledildiğini duyunca yakınlarımızdan bazılarının dümbelek çalıp oynadıklarını, bizim ailenin de için için gözyaşı dökerek dualar mırıldandığımızı hatırlarım hep. İçim bir tuhaf olur. Ve o günlerde rahmetli babamın ne kadar tedirgin olduğunu hatırlarım bir de. Olan biten hakkında hemen hiç konuşmazdık. Gerçekten bir 'korku rejimi' hâkimdi memlekette... Aynı şeyleri 12 Eylül ve diğer darbelerde de yaşadık. Her zaman ezilen ve üstü çizilen tarafta hissetmişimdir kendimi. Bu bir ülke için gerçekten utanılacak bir durumdur. Herkes fikrini söyleyebilmeli, istediği siyasi görüşe sahip olabilmeli değil midir? Ama bu maalesef bir türlü sağlanamamıştır. Çevremizde gerek akrabalarımız gerekse komşularımızdan her türlü görüşten insanlar var. Referandumdan sonrası için görüşüyor, kendimizce bizler de değerlendirmeler yapıyoruz. Hadi son kampanyanın jargonuyla ifade edeyim 'hayırcılar' cephesinde en büyük endişe 'hayat tarzımıza müdahale edilecek' değil. Özellikle orta yaş grubunda 'memleket Türk-Kürt diye bölünürse hâlimiz ne olur' endişesi. Hatta bazıları 'başka bir memlekete kapağı atmayı' bile düşünüyorlar. 'Evetçi' cepheye düşen en önemli görev bu insanların endişelerinin yok edilmesidir. Bugünden tezi yok Sayın Başbakan ve arkadaşları bu konuda gereken tedbirleri gecikmeden almalıdırlar. Bunun çok zor olduğunun, ama ülkenin en önemli meselesi olduğunun şuurunda olarak bu satırları yazıyorum. Çünkü 'Kendini kendi memleketinde savunmasız ve yalnız hissetmenin ne demek olduğunu yüreğinin en derinlerinde yaşamış ve hissetmiş bir taraf'ın mensubuyum. Bu ülke ve bu devlet; sınırları içinde barındırdığı her kişinin, grubun, etnik kökenin, dinin, mezhebin, siyasi görüşün, kültürün hukuk çerçevesi içinde kalındığı sürece koruyucusu ve hâmisi olamadıkça bir yere varamaz. İşte bu referandumla bu konunun temelden çözümü için temel atılmıştır. Hayırlı olsun, emeği geçen herkes gelecekte hayır dualarla anılacaklardır.