"K­riz-­fır­sat", "Bü­yük k­riz-­bü­yük fır­sat"

Orman­lar­la il­gi­li bir ya­zı oku­muş­tum bir yer­ler­de. Or­man­la­rın tek tek can­lı ağaç­lar­dan mey­da­na gel­di­ği­nin dı­şın­da, or­ma­nın; ağa­cı, otu, top­ra­ğı, su­yu, hay­va­nı, ha­va­sı ile bir bü­tün ol­du­ğu ve bu bü­tü­nün de can­lı gi­bi ha­re­ket et­ti­ği an­la­tı­lı­yor­du. Ye­ni­leş­me za­ma­nı ge­len or­ma­nın ken­di ken­di­ni bir şe­kil­de tah­rip et­ti­ği, bu­nun için yan­gın­la­rı fır­sat bil­di­ği, yan­gı­nın ya­yıl­ma­sı için ba­zı ağaç ko­za­lak­la­rı­nın, özel­lik­le çam ti­pi ağaç ko­za­lak­la­rı­nın ba­zen bir ki­lo­met­re öte­ye sıç­ra­dı­ğı­nı ya­zı­yor­du. So­nun­da da or­ma­nın ye­ni fi­dan­la­ra yer aç­tı­ğı ve böy­le­ce ye­ni­len­di­ği an­la­tı­lı­yor­du... İlk an­lar­da in­sa­na ür­per­ti ve­ren bu ken­di ken­di­ni yok ediş ola­yı­nın, dü­şü­nül­dü­ğü za­man ger­çek­ten ge­rek­li ol­du­ğu kav­ra­nı­yor. Şim­di or­man­lar sı­kı ko­run­du­ğun­dan, bu ye­ni­len­me­ye im­kân ver­mek için bel­li bir plan da­hi­lin­de ke­si­li­yor ve ye­ri­ne ye­ni fi­dan­lar di­ki­li­yor... Eko­no­mik ha­yat­ta da bü­yük bo­yut­lu kriz­ler ay­nı et­ki­yi ya­pı­yor di­ye dü­şü­nü­yo­rum. Bu tür kriz­ler ol­ma­sa, eko­no­mi­nin ak­tör­le­ri kay­nak­la­rı­nı da­ha ve­rim­li kul­lan­ma ve­ya ve­rim­li ye­ni kay­nak­lar bul­ma ko­nu­sun­da ye­ter­li gay­re­ti gös­ter­mi­yor­lar. Ya­ni in­sa­noğ­lu de­vam­lı de­ği­şen or­ta­ma uyum sağ­la­ma­da ge­re­ken öze­ni ve hı­zı gös­ter­mi­yor. O za­man es­ki­miş ko­ca ko­ca ağaç­la­rın göl­ge­sin­de kal­mış genç fi­dan­lar mi­sa­li ye­ni fi­kir­ler ye­ni bu­luş­lar ye­ni ve da­ha et­ki­li yö­ne­tim tarz­la­rı or­ta­ya çık­ma im­kâ­nı bu­la­mı­yor, sö­nüp gi­di­yor­lar. Ta­mam, bi­li­yo­ruz, bir­çok şir­ket de­ği­şi­mi yö­net­me, ye­ni­lik­çi (in­no­va­tif) ol­ma, da­ha ve­rim­li sis­tem­le­re yer ver­me yö­nün­den bir­çok fa­ali­yet­ler­de bu­lu­nu­yor­lar, eği­tim­ler ya­pı­yor­lar, da­nış­man­lar is­tih­dam edi­yor­lar, in­san­la­rı bu ko­nu­da gay­re­te ge­tir­me­ye ça­lı­şı­yor­lar. An­cak asır­lar bo­yun­ca şe­kil­le­nen kö­tü ve ada­let­siz eko­no­mik dü­zen­le­rin kök­ten sor­gu­lan­ma­sı­na yet­mi­yor bu gay­ret­ler. Da­ha bü­yük ve sar­sı­cı uya­rı­lar ge­re­ki­yor. İş­te glo­bal kriz­ler bu işe ya­rı­yor. Ya­ni­si "Bir mu­si­bet bin na­si­hat­ten ev­la olu­yor." Bu da kri­ze baş­ka yön­den bir ba­kış. Uma­rım in­san­la­rı faz­la kız­dır­ma­mı­şım­dır!..