Kafa ütüleme kardeşim!

Gel de şimdi yine babamın dükkânından bahsetme! Kurban bayramlarında bizim arasta bizim dükkân hariç tam kadro mesaide olurdu. Araba tamircisi komşuların körükleri fosul fosul çalışır, ocaklarda 'kelle paça ütülenirdi'. Şimdi bu son cümleyi anlayan okuyucu sayısı yüzde on ise büyük başarıdır millet olarak. Özellikle gençler birbirlerine canları sıkılınca 'kafa ütüleme kardeşim!' derler de, bunun ne manaya geldiğini bilmezler. İşte o körüklerin harlattığı ateşlerde kurbanlıkların kelleleri ve paça denilen ayakları ütülenirdi. Yani kelle ve ayakların üzerindeki kıllar ateşte yakılır, kelleler tertemiz bir şekilde yıkanır ve böylece haşlanır, kızartılır, istenirse öylece istenirse paçalarla beraber çorba yapılır ve keyifle yenirdi. Şimdi yanılıp da bu satırları okuyan gençler varsa içleri -o lezzeti tatmadıkları için- kalkmıştır. Böylece kurbanın tırnakları ve boynuzları hariç her yeri işe yarar hükmünce hiçbir şey israf edilmeden kullanılırdı. Şimdi gelelim günümüze... Kurbanların bırakın kelle paçalarını, işkembeleri ve kuyruk yağları doğrudan çöpe atılıyor. Bunun ne büyük bir israf olduğunu adetlerini milyonlarla çarpınca anlıyor insan. Bendeniz her kurbanda birkaç saatimi harcayarak birkaç kelle ve işkembeyi güzelce temizler, pişirir ve paketleyip buzluğa koyar, eşe dosta sürpriz faslından ikram ederim. Yiyen herkesin nostalji damarı kabarır herkes istisnasız eski kurbanlardan dem vurmaya başlar, ama kimse de bu işe kafa yormaz. Şimdi bu satırları okuyanların birçoğu da 'yine babasının dükkân muhabbetiyle kafa ütülemiş' der, mânâsını bilmeden. Siz siz olun bir dahaki Kurban Bayramına kadar kelle paça işkembe nasıl işlenir, pişirilir biraz kafa yorun. Senede bir defacık aşırıya kaçmadan ve de özellikle kardiyologlara çaktırmadan bu zevki tatmaya çalışın. Vücudunuzun zindeleştiğini görüp bana dua edeceksiniz. Bayramınızı en içten dileklerle tebrik ederim.