Nerede kalmıştık

Bizim sizleri fazla bıktırmamak, kararında bırakmak niyetinde olduğumuz dizimizin kahramanı, Doğu Anadolu'nun kuş uçmaz kervan geçmez bir köyünde beş sınıf bir arada okunan ilkokulu bitirmiş. Hikâyenin devamında anlayacağınız gibi bu bakımdan şanslı çocukmuş. İlkokulu bitirdikten sonra okuma imkânı bulsa imiş; büyük ihtimalle bir devlet dairesine kapağı atma ve böylece içindeki 'girişimci ruhu' öldürme tehlikesine düşebilirmiş. Gerçekten şanslı imiş. Babası çok iyi bir zanaatkâr becerikli bir yapı ustası imiş. Anadolu kültürünün tertemiz ve göz alıcı esnaflık motifleriyle büyümüş. Bu kültür onun ileride yapacağı işlerde en büyük dayanağı olmuş. Sonra seksenli yıllarda esmeye başlayan 'Özal' rüzgârlarıyla ailecek 'taşı toprağı altın olan' İstanbul'un yolunu tutmuşlar. İlk zamanlar inşaatlarda amelelik yapmış, sonra bir ekmek fırınına kapağı atmış. Bu fırında arada bir patronun ısmarladığı bir bardak çayı içmenin ne büyük bir zevk olduğunu hâlâ hatırlıyor. Uzun yıllar bu tür işlerle meşgul olduktan sonra yolu Türkiye'nin bir zamanlar ve bir bakıma halen gözde sektörü olan konfeksiyon sektörü ile kesişmiş. Önce yine belli bir süre bu tür iş yerlerinde yıllar süren çileli bir dönemden sonra yılların birikimiyle satın aldığı bir iki makine ile 'merdivenaltı' piyasasında yerini almış. Uzun ve yıpratıcı bir çalışma temposu ile piyasada tutunmaya, büyük şirketlere malı kaliteli ve ucuz ve de zamanında yetiştirmeye gayret etmiş. Zaman akıp giderken minicik şirkette iş hayatının en önemli unsuru olan tecrübe birikmeye başlamış. Bütün Anadolu insanının en büyük avantajı olan berrak bir zihne işlenen bu 'bilgi' ya da daha moda tabirle 'Entelektüel sermaye' birike birike taşmaya başlamış. Bunu yeni takım arkadaşları, yeni makineler, yeni mekânlar takip etmiş... Arkası gelecek, bizi izlemeye devam edin!..